De Wanicakerk van de Evangelische Broedergemeente in Suriname(EBGS) bestaat vandaag, 4 april 135 jaar. Er kan geen groot feest gevierd worden, omdat er een pandemie heerst. Een dankdienst wordt wel gehouden. De Heer van de kerk wordt gedankt.
De dankdienst staat in het teken van Pasen. Hiervoor zijn de Preases, Biaschoppen en Vice Preses met hun echtgenoten uitgenodigd. “Vanwege Covid-19 geen feest, maar wel een dankdienst, waarbij wij onze Heer danken voor het werk dat onze broeders en zusters in de afgelopen 135 jaar hebben verzet” zegt de hulppredikant Lucinda Pinas-Darson. Deze dankdienst start om half tien ’s morgens. Nu kan er een beperkt aantal gemeenteleden fysiek de dienst bijwonen. Men moet zich registreren via de gemeente app. Virtueel is de dienst ook te volgen via social media. Na de uitbraak van de corona pandemie wordt de dienst op deze manier gehouden.
Gewoonlijk wordt op deze dag in alle EBGS-kerken de traditionele Opstandingsdienst en Paasloop gehouden. Vanaf vorig jaar is het door covid-19 niet door gegaan
De eerste EBGS-kerk in Suriname, was de Grote Stadskerk. “Omdat het te druk en vol werd in die kerk, besloot de toenmalige leiding invulling te geven aan de decentralisatie van de wijkzending van de EBGS in Paramaribo”, informeert Pinas-Darson. Er zijn daarna kerken opgezet, waaronder de Wanicakerk. Jaren is deze kerk heel groot geweest. Het was de op één na grootste EBGS-kerk, na de Grote Stadskerk was.
De Wanicakerk is gebouwd op een vroegere begraafplaats. Kleurlingen en tot slaafgemaakten, die volgens de justitie van toen een misdrijf hadden begaan, werden er begraven. Het eerste kerkgebouw, was geheel in hout opgetrokken en stond op stonfutu met maar één ingang.
Bij de openingsdienst op 4 april 1886 waren er volgens de archieven tweeduizend mensen aanwezig. De kerk echter kon slechts achthonderd mensen bevatten. Deze kerk is in gebruik geweest tot de jaren zestig. Toen ontwierp architect Lieveld een nieuw gebouw. Dit gebouw werd deels opgetrokken in steen, en de rest in hout. Het was voorzien van drie ingangen.
Het tweede gebouw is in 1966 ingewijd. Het werk groeide en er werden vanuit deze gemeente dependances opgezet in andere wijken. Beni’s Park, Davisbuiten, Burnetbuiten, de Boerbuiten waren enkele van de zustergemeenten die ontstonden uit dit werk. Alleen Beni’spark is nog actief. De rest van de dependances zijn doodgebloed.
Pinas-Darson gelooft niet dat de EBGS zal uitsterven. “Deze kerk is door God zelf gefundeerd. Zolang er mensen in Suriname zijn zullen zij de kerk blijven bezoeken. Geestelijke nood zal er altijd zijn en de behoefte om in contact te staan met God. Ik geloof dat over honderd jaar de Wanicakerk nog zal bestaan, tenzij, Christus voor die tijd nog niet is gekomen”, zegt zij overtuigend.
De Wanicakerk voert al jaren regelmatig verschillende projecten uit. Tabita is de oudste vrouwengroep van deze kerk en bestaat al negentig jaar. Naast geestelijk werk is er ook sociaal-diaconaal werk aan behoeftigen. De Frowein- en Dothschool, de Rebecca Scheltz internaat zijn werkgebieden van deze kerk.
De Synode wordt om de drie jaar in de Wanicakerk gehouden. Ook dit is door de pandemie verschoven. Dit jaar wordt deze kerkvergadering van de EBGS virtueel gehouden in de derde week van augustus. Tijdens de Synode wordt er een nieuw Presidium en Provinciaal bestuur gekozen.
