President Santokhi en vice President Brunswijk staan tegenover de staatsinkomsten als de poes die op de melk moet passen. Toch hebben ze een blufboek van 100 pagina’s uitgegeven, dat ergerlijk is voor elke eerlijke en bewuste Surinamer.
Geen visie
De vicepresident onthulde onlangs dat hij het niet eerlijk vindt de manier hoe de besteding van gelden op de begroting gedaan wordt. Men geeft steeds aan dat er geen geld is. Nu pas ziet Brunswijk dat er geen prioriteiten worden gesteld bij het uitgeven van de middelen? Santokhi heeft volgens hem andere prioriteiten. Brunswijk blijkbaar ook. Ze doen beiden voortdurend beloften maar een toekomstvisie hebben ze niet.
Goudsector reguleren: de kater en de melk
Over de Vicepresident: hij klaagt dat de ABOP ministeries geen geld krijgen, maar hij heeft als opdracht de ordening goudsector gekregen. Hij betaald zelf geen belasting als grootste concessiehouder met het grootste goudbedrijf Robruns. (Sinds 1993 onder Venetiaan)
Het is bekend dat ook de inkomsten uit de kleinschalige goudsector enorm zijn en Robruns zou concessies ter grootte van meer dan de helft van Suriname hebben.
14 miljard US dollar goud De economen van de Verenging van Economisten van Suriname (VES) hebben over de goudsector in januari dit jaar geconstateerd dat er meer goud uit de kleinschalige goudsector is geëxporteerd tussen 1997 en 2023 namelijk 14 miljard US dollar, dan de inkomsten die de bauxiet export in honderd jaar heeft opgeleverd. Dat komt natuurlijk ook omdat voor 1975, in de koloniale tijd belastingen en concessie gelden, gingen naar Nederland. Suriname slechts enkele procentjes. De grote opbrengst van de bauxiet ging naar Nederlandse en Amerikaanse multinational Alcoa.
Kwikprobleem Maar de “kleinschalige” goudsector is door de concessiehouders georganiseerd als een piramide waar de kleine goudzoekers het harde werk doen en de opkoper/exporteur de meeste winst maakt. Terwijl het gros van de mensen in het binnenland nog steeds in armoede leeft, zijn de inkomsten van goud uit hun gebied bijzonder hoog. De kwikvergiftiging en bosdegradatie van bos en rivieren waar Brunswijk en de zijnen mijnen is daarbij nog een vernietigende factor.
Onstilbare hebzucht VP. Wat doet de vicepresident aan de problemen die hij creëert en vergroot? Hij is meedogenloos tegen de mensen die op of naast zijn concessies werken. Hij zegt zelf hij is verslaafd aan goud en toont geen interesse oor veilig werken zonder kwik, te horen en te zien op de documentaire over Brunswijk getiteld Gouden Bergen.
Indien hij als voorzitter van de grote Bosland partij de mensen daar echt wil helpen dan ordent hij de goudsector zoals hij beloofd heeft en verplicht hij zichzelf en iedereen 7 procent belasting te betalen. Om grootschalig te investeren en de welvaart weer naar de bosbewoners te halen. Jurgen Plein van de coöperatie van kleinschalige goudzoekers roept al jaren om hulp om de kleinschalige goudsector te ordenen, maar hij is een schreeuwende in de woestijn.
