Het voornemen om arbeid onder te brengen als directoraat binnen het ministerie van Volksgezondheid stuit op felle kritiek van de Raad van Vakcentrales in Suriname (Ravaksur). Volgens de organisatie zou zo’n besluit de positie van werkenden ernstig ondermijnen en het arbeidsbeleid degraderen tot een ondergeschikt thema.
“Dit is geen administratieve herindeling, dit is een principiële aantasting van arbeid als pijler van nationale ontwikkeling,” zegt woordvoerder Armand Zunder in het programma To The Point op Apintie TV. De aankondiging van aankomend president Jenny Simons om arbeid niet als zelfstandig ministerie voort te zetten, noemt hij “lichtzinnig” en “ondoordacht”.
Hoewel Ravaksur niet principieel tegen een fusie met Sociale Zaken en Volkshuisvesting is – een combinatie die eerder is voorgekomen – vindt de organisatie dat arbeid nooit onder Volksgezondheid thuishoort. “Werkgelegenheid, arbeidsvoorwaarden, veiligheid op de werkvloer en sociale dialoog vereisen een eigen beleidsstructuur met focus en capaciteit,” stelt Zunder.
Als reactie op de plannen werkt Ravaksur aan het Arbeidsmanifest 2025–2030, dat binnenkort zal worden aangeboden aan de nieuwe coalitie. In dit document pleit de vakcentrale niet alleen voor het behoud van het ministerie van Arbeid, maar presenteert het ook een reeks aanbevelingen voor een sociaal rechtvaardig arbeidsbeleid in de komende regeerperiode.
Het manifest zal, volgens Zunder, richting geven aan onder meer werkgelegenheidsstrategieën, loonniveau, pensioenbeleid, en collectieve arbeidsonderhandelingen. “De stem van de werkenden moet gehoord worden – niet weggestopt in een directiekamer binnen een ander departement.”
Ravaksur benadrukt dat het behoud van een zelfstandig ministerie meer is dan een formele aangelegenheid. “Het zegt iets over de waarde die een regering hecht aan haar werkende bevolking,” aldus Zunder. “Als arbeid wordt teruggebracht tot een subthema, zegt dat alles over de prioriteiten van het beleid.”
De organisatie roept de nieuwe regering op om het belang van de werkende klasse serieus te nemen en waarschuwt dat het negeren van deze oproep tot stevige maatschappelijke onrust kan leiden. “Wij zijn bereid tot dialoog, maar zullen niet zwijgen als fundamentele belangen van werkenden terzijde worden geschoven.”
