De gemiddelde vrouw heeft 4,5 tot 5 liter bloed in haar lichaam, de gemiddelde man 5,5 liter. Bij een(verkeers)ongeluk, of een operatie kan een mens makkelijk 2 liter bloed verliezen. Dat is al levensbedreigend en er zal bloed toegediend moeten worden. Maar als dat er niet is, gaat u gewoon dood.
Een bekende begraafplaats heet: Hodi mi, kras tibi wat latijn is en betekent vandaag ik, morgen jij, en dat we eens sterven is een feit. Maar niemand wil zichzelf of een geliefde onnodig dood zien gaan wegens gebrek aan bloed. Maar dat doet zich wel voor. Suriname heeft een goed doordachte campagne nodig om bloeddonoren te werven en het nijpend te kort aan bloed op te heffen.
Gebrek aan donoren
Het hoofd van de Intensive Care Unit (ICU) van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo vindt het heel erg dat er elke dag gesmeekt worden, of naarstig gezocht moet worden naar levensreddend bloed.
Vele Surinamers gaan heldhaftig naar feesten, de oproep van feesten levert druk bezochte events op, vond het hoofd van ICU, maar aan bloeddonor worden denken ze niet. Een kromme vergelijking want bloed geven is geen vrolijk massa gebeuren, maar wat wel klopt: als de gezonden en getesten onder de feestgangers even heldhaftig elke maand 1 liter bloed aan het Rode Kruis gaven, zouden mensen niet onnodig meer sterven wegens gebrek aan donor bloed.
Oplossing vinden
Het ziet er naar uit dat de ICU hoofden met het Rode Kruis moet vergaderen om potentiële bloeddonoren te vinden. Er is duidelijk niet creatief genoeg gedacht en de juiste voorlichting gegeven om bijvoorbeeld donoren via het bedrijfsleven
te werven. Bij banken of andere redelijk tot goed draaiende en loon betalende bedrijven zouden acties opgezet kunnen worden.
Directies kunnen gemotiveerd worden en de bedrijven kunnen zelfs hun medewerkers stimuleren door bijvoorbeeld incentives te geven. Een weekend package als er weer een long weekend is, na een 10 bloeddonaties bijvoorbeeld. Al is het bloed (donor) gebrek een ramp van nationale omvang, om verschillende redenen heeft een nationale campagne geen zin.
Ontspanning na gezwoeg/gepieker
Gezond eten heeft een prijskaartje, het gratis gedoneerd bloed eveneens. Mensen die voor 90% in de survival modus en eten vaak slecht. Want velen werken alleen om te eten en vaste lasten te betalen, vanwege de moordende prijsverhogingen.
Wanneer men kosten moet maken voor onderdak of vervoer moet men piekeren en extra zwoegen voor een oplossing. Het laatste waarnaar je aandacht gaat is bloed geven. En…een beetje gratis ontspanning is nodig. De boog kan niet altijd gespannen blijven! Mensen die het goed hebben begrijpen dat niet. Dus het verwijt van de ICU directeur dat feesten alle aandacht krijgt maar bloed doneren niet, is ook volkomen zinloos.
Gerichte campagne
Er is een mobiele unit om naar bloeddonoren te gaan. Een bezoekje aan de bedrijven om het bloed af te tappen, nadat de geselecteerde donoren getest en goed bevonden zijn, is een oplossing. De openingstijden van de bloedbank zijn helaas ook alleen tijdens werktijden, ze zouden dat kunnen veranderen. Of naar de mensen toegaan, willen zij genoeg donoren ter beschikking hebben.
Een gerichte wervigscampagne voeren is het antwoord. Er zijn genoeg fondsen in de wereld die men kan aanspreken. Vooral ook een beroep doen op directie en personeel van het Surinaamse bedrijfsleven. Niemand heeft er iets aan een heleboel geld te bezitten, maar als men in een levensbedreigende situatie komt
is er geen bloed ter beschikking. Het geld gaat ze dan niet helpen.
Je kan niet van de meerderheid van de Surinamers verwachten dat ze bloed geven. Bloed geven is gratis, openbaar vervoer niet en als je niet goed kan eten, hoe ga je bloed afstaan en daarna nog in de felle zon op een bus wachten?
