De Rekenkamer van Suriname heeft in haar nieuwste rapport geconcludeerd dat de pogingen van verschillende ministers van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) om Suriname tot de voedselschuur van het Caribisch gebied te maken, geen succes hebben gehad. Ondanks de langdurige ambitie van de overheid om de export van landbouwproducten te bevorderen, blijkt uit het onderzoek dat de export naar de regio juist is afgenomen.
Het rapport werd onlangs formeel overhandigd aan Marinus Bee, voorzitter van De Nationale Assemblee. Sinds 2010 heeft de Surinaamse regering verklaard Suriname als de belangrijkste leverancier van voedsel voor het Caribisch gebied te willen positioneren, maar volgens de Rekenkamer heeft deze doelstelling geen blijvende groei in de export opgeleverd.
Van de elf exportbevorderende maatregelen die werden genomen, blijkt uit het onderzoek dat zeven maatregelen geen merkbare toename in de export hebben veroorzaakt. Maatregelen zoals het bouwen van een cassaveverwerkingsfabriek of het opzetten van een verwerkingsbedrijf voor landbouwproducten waren volgens de Rekenkamer niet effectief.
Twee maatregelen, namelijk het verstrekken van leningen en schenkingen aan landbouwers, hebben wel potentieel, maar het effect is nog niet duidelijk. Voor de andere maatregelen kon geen meetbaar resultaat worden vastgesteld.
Het rapport toont aan dat de export van Surinaamse landbouwproducten naar het Caribisch gebied in de onderzochte periode is gedaald. De totale exportwaarde van landbouwproducten naar deze regio was in 2022 lager dan in voorgaande jaren.
Verder blijkt uit het onderzoek dat een aanzienlijk deel van de middelen die voor exportbevordering beschikbaar waren, zijn gebruikt om bestaande export, zoals de bananenexport, te behouden. De minister van LVV besloot in 2021 veel middelen in te zetten om het exportbedrijf FAI draaiende te houden, wat betekende dat minder middelen beschikbaar waren voor andere exportmaatregelen.
De Rekenkamer adviseert het ministerie van LVV om meer specifieke en meetbare doelen te formuleren voor hun exportbeleid, en om een betere documentatie en evaluatie van geplande maatregelen te waarborgen. Het ministerie wordt ook aangemoedigd om meer stimulerende financiële maatregelen voor exporteurs in te zetten, in plaats van zelf landbouwexportbedrijven op te zetten of over te nemen.
