De Surinamer is tot nu toe bijna vijf keer armer geworden, vanwege de inflatiecijfers kun je uitrekenen hoeveel procent de koopkracht gedaald is. In 2020 en 2021 was de inflatie rond de zestig procent. In 2022, eenenzestig procent in 2023 rond de 32 procent. Dat is in totaal ongeveer 400 procent inflatie, met andere woorden het salaris is zwaar in waarde gedaald.
Hoe dit zover gekomen is, is aan opeenvolgende regeringen te wijten, maar dat weet een ieder. Men had verbetering beloofd. Echter merken wij dat de prioriteiten van deze overheid ons de wenkbrauwen doet fronsen.
Geld gaat waar het niet moet
Men wijst de vinger naar de vorige regering maar is ook zeer corruptief en verspillend bezig. Er worden geen maatregelen genomen om de goudsector te reguleren terwijl er elke dag kilogrammen aan goud Suriname zonder belastingheffing in Surinaamse en buitenlandse zakken verdwijnen.
Elke dag gaan mensen dood door gebrek aan medicijnen en goede gezondheidszorg.
Nu gaat er dan eindelijk 7,5 miljoen dollar naar de gezondheidszorg die intussen uitgehold is ook wat personeel betreft. Medici en de verpleging in ziekenhuizen is underpaid, understaffed en overworked.
Verkeerde prioriteiten regering
Dan is er nog het kostenplaatje van Pan American Real Estate affaire in Paramaribo Noord, waar de overheid 7,5 miljoen U$ aan een particulier zou moeten betalen, die reeds al zijn 300 woningen met winst verkocht heeft, zogenaamd in het kader van Public Private Partnership.
Ditzelfde bedrag heeft de Surinaamse Waterleiding Maatschappij aangevraagd , nodig voor onderhoud en uitbreiding van het waterleiding net, die 400duizend Surinamers van stromend water moet voorzien. Maar de regering heeft geweigerd met de-woorden dat zij er geen geld voor heeft.
Illustratie Richenel Piemoe
Koersdaling
De Surinamer die al bijna vijf keer armer is geworden werd ergens in februari zogenaamd blij gemaakt met een dode valuta mus. De koers kelderde en men dacht dat prijzen ook drastisch zouden dalen maar helaas. Zelfs de regering had geen duidelijke reden dan te zeggen dat er door gebed en prudent beleid de koers een dalende trend vertoonde. Niets is minder waar.
Wat wel gebeurde is dat vele mensen die euro’s hadden snel naar de Cambio reden om hun euro’s nog tegen een voordelige koers te verkopen. Is dat geen mooie stunt geweest om euro’s goedkoop op te kopen en ze na een tijdje weer duur te verkopen? Geen moment hebben de monetaire autoriteiten ingegrepen om de bevolking te beschermen tegen dit soort fratsen.
