Er zijn volgens minister Parmanand Sewdien van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) tekenen van overbevissing voor de Surinaamse Kust. De sector is een hernieuwbare natuurlijke hulpbron, waar het land altijd baat bij kan hebben als het juist wordt gemanaged. Tekenen van achteruitgang zijn nu duidelijk te merken. Een Surinaamse Kustvergunning(SK-vergunning) geeft toestemming in offshore-zones te gaan tot 16,5 meter diepte.
Visnetten van 2 kilometer zijn nu verlengd tot zelfs 7, om toch een redelijk vangst binnen te halen. Een periode van een week op zee is nu verlengd tot twee weken. Kleinere maaswijdten worden nu gehandhaafd, waardoor kleinere vissen niet meer kunnen ontsnappen uit netten om verder te groeien. Men keert terug met 40 bang bangs in plaats van 200. Dit toont een teken van overbevissing.
Klimaatverandering, smokkel en illegaal visvangst spelen een rol bij de achteruitgang van de vangst. De export is door dit alles ook achteruit gegaan.
Vanaf 1977 is er een zeegrens vastgesteld met Guyana en Frans-Guyana. Na het vaststellen van de zeegrens, vissen 140 boten op een vrij klein areaal, en vond er overbevissing plaats. Dit was vanaf 1985 te merken aan de vangst.
Na 1997 konden minder dan 20 boten garnalen vissen. Vijf en twintig jaar later is de populatie garnalen nog steeds niet hersteld, omdat er grote schade aangericht is aan hun habitat. “Wij moeten dit voorkomen bij de andere visgronden,” volgens de bewindsman.
