“Den pur’ a isri keti na wi neki ,ma den kiri wi nanga a sistem” (=ze hebben de ijzeren ketting van onze nek weggehaald, maar ze doden ons nu via hun systeem). Deze tekst zong Papa Touwtjie jaren geleden. Op 1 mei wrokoman dei/ dag van de arbeid moeten alle werknemers stilstaan bij hun situatie. Hoe is het gesteld met de werknemer in Suriname?
Slecht betaalde banen
Het hebben van weinig en slecht betaalde baantjes als gevolg van het beleid van deze regering resulteert ook in de sterke- en grove toename van de criminaliteit. De dagelijkse diefstallen, berovingen en moorden spreken boekdelen. Er is weinig perspectief om je als werknemer te kunnen opbouwen.
De samenleving wordt echt niet verteld dat Suriname op de 11e plaats staat van de top 15 van landen met de hoogste inflatie ter wereld. Hoewel dit deels te wijten kan zijn aan de importinflatie, spelen de kostenverhogende maatregelen zeker een belangrijke rol.
Het is geen wonder dat de verhoging van de elektriciteitstarieven door zowel werknemers als werkgevers is afgewezen. Het is een vicieuze cirkel want het zal de productiesector van het land verder afbreken en het concurrentievermogen van onze fabrikanten verder verzwakken.
Uitbuiting werknemers
Wat opvalt is dat er in het bedrijfsleven een ieder zo zijn ding doet. Er is nauwelijks regelgeving om de werknemer te beschermen voor de grillen van menig werkgever. Er wordt door de ‘bazen’ op elk vlak bezuinigd.
Er wordt weinig personeel aangetrokken, dit om onder meer de personeelskosten laag te houden. Dus de beschikbare werknemers doen vaak genoeg het werk van twee of drie personen. Dit is een pure vorm van uitbuiting ofwel moderne slavernij, een aanslag op de krachten van het beschikbare personeel. Het is bekend dat wanneer men roofbouw pleegt op het lichaam door overwerk, stress en uitputting om de hoek liggen. Waarna burn out kan volgen.
Slecht eten vanwege hoge kosten voeding
Vanwege het feit dat gezond eten waaronder fruit ook valt ,bijna onbetaalbaar is geworden, krijg je ongezonde mensen en voor de medische zorg extra kosten erbij. Heeft men er wel bij stil gestaan wat voor effect dit soort kleine zaken hebben?
Ambtenaren krijgen 3500 SRD steun en de anderen die buiten de boot vallen krijgen 1800 steun. Dat is lang niet genoeg. Want eten is duur en gezond eten is bijna onbetaalbaar geworden. De gevolgen zijn dat de bevolking die het moeilijk heeft slecht eet sneller aandoeningen krijgt en dat zorgt weer voor een lage productiviteit.
De overheid neemt de gezondheidszorg al niet serieus, dus zorgt dit alles voor een sneeuwbaleffect. Is het daarom dat de laatste twee jaar wekelijks een persoon tussen 35 en 55 jaar dood valt op straat? Dit is een schrikbarend verschijnsel dat onderzocht zou moeten worden.
Bron: Tomas Chlumecky; eigen observaties
