De Franse minister van Justitie Eric Dupond- Moretti was ook in Albina om Suriname op de vingers te tikken om de plaag van illegale goudwinning aan te pakken. Want wij zijn slap in de handhaving van onze wetten. President Santokhi en mr. Garcia Paragsingh van het Openbaar Minister werden plotseling flink, maar hun acties waren zowel radicaal als met de Franse slag te noemen. Hieronder leest u waarom.
Onze Veepee (Brunswijk) had nog zo beloofd tijdens de verkiezingen dat zijn partij ordening in de goudsector zou brengen. Maar achteraf blijkt dat hij daar een dikke vinger in de pap heeft anders zou hij dat allang aangepakt hebben. Hij is meer bezig in de bossen; met, maar ook zonder concessie, met kwik goud te verwerven. Waarover Brunsi, voor zover bekend, geen belasting betaald.
Grote gouddiefstal
Maar actie moest er wel komen. En prompt heeft Santokhi in een deel van de Marowijne (grensrivier met La Guyane) razzia’s laten uitvoeren op de illegale skalians. De skalians zijn goudzoekerspontons met behuizing voor zeker 12 man, duikers equipment, stofzuigers voor de rivierbodems en grote machinale met kwik werkende zeven waar het goud van zand gezeefd wordt. Deze skalians, die tussen 40 tot 100 vierkante groot zijn, behoren toe meestal van Brazilianen die ons goud gewoon stelen. Er zijn er tientallen skalians op de Marowijne rivier. Deze garimpeiros zijn al zeker 25 jaar bezig met hun vernietigende activiteiten.
Radicaal
Bijna wil je geloven dat zelfs het Openbaar Ministerie sidderde van het bezoek van Dupond-Moretti . Want de week daarop werden tien skalians, acht grote en twee kleine vernietigd die op de Marowijne rivier opereerden. Ze werden gelijk vernietigd, op de tv en social media waren beelden hoe ze werden opgeblazen, vermoedelijk met dynamiet. Zoals Frankrijks overzeese gebiedsdeel La Guyane (Frans Guyana) dat altijd doet bij illegale goudzoekers. Vreemd dat het Openbaar Ministerie niet eerder zo kordaat kon optreden.
Stuwmeer
Maar zulke akties werden niet uitgevoerd op het stuwmeer, dat midden in Suriname ligt. Daar konden de skalians, waar Surinamers veel aandeel in hebben, “gezellig” doorgaan met hun activiteiten om de Surinaamse wateren te vervuilen met kwik. Dus indien Frankrijk niet met strenge eisen kwam, zouden de skalians op de Marowijne nog steeds opereren. Vandaar dat geconcludeerd kan worden dat de akties zowel radicaal als met de Franse slag -af’afu- werden uitgevoerd.
Milieu gevolgen
De radicale acties, waarbij de skalians tot ontploffing werden gebracht, hebben akelige gevolgen voor de omgeving. Het effect is een keihard donderend geluid, een metershoge steekvlam. In de wijde omtrek een rivier- en oeverschudding en urenlange verzengende brand. De explosies hebben een schrikeffect op onschuldige mensen die eventueel in de buurt wonen en dieren, alsook vissen die in de hele omgeving doodgaan.
Voor mens en dier die in die omgeving water nodig hebben, is het water wekenlang vergiftigd.
Dit vanwege het lozen van dieselolie, smeerolie van de motoren, butaangas vanwege de keuken, tanks met zuurstof van de duikers exploderen in het vuur. Kwikwolken koen vrij uit het vuur vanuit kwik in hun electronische zevers voor velen beschadigend of dodelijk zal blijken via de lucht die zij inademen. Een heel lang termijn gevolg is dat er op de rivier oever en bodem scherpe metalen brokstukken zullen zijn. Een destructieve aktie is gemakkelijker dan een constructieve, vernietigen is makkelijker dan opbouw, zo blijkt hier en de gevolgen zijn voor alle partijen pijnlijk.
