In een recente verklaring veroordeelt de Guyanese regering Suriname in de krachtigste bewoordingen voor het intimideren van Guyanese vissers en het terugkrabbelen op de belofte om 150 visvergunningen aan Guyanese vissers te geven. Hiermee is de Guyanese regering duidelijk bezig om de naam van Suriname internationaal te schaden en ons land als onbetrouwbaar af te schilderen. Het ziet ernaar uit dat men in Georgetown bezig is om de eigen onderhandelingspositie te versterken om een case, welke case dan ook, tegen Suriname te maken. Om onze regering verder onder druk te zetten wordt volgens bekomen informatie het Surinaamse bedrijfsleven dat in Guyana actief is openlijk gedreigd met zaken als het ‘on hold’ zetten van vergunningen. Het wordt tijd dat we vanuit Suriname meer duidelijkheid scheppen in de relatie met ons buurland. PALU-voorzitter Jim Hok roept de President daarom op om voor onbepaalde tijd alle gezamenlijke activiteiten met Guyana on hold te zetten, om te beginnen met de voorbereidingen van de bouw van de Corantijnbrug.
In schril contrast met de drammerige manier waarop de Guyanese regering tekeer gaat zien wij dat President Santokhi tot nog toe aan alle grillen van Guyana heeft toegegeven. Zelfs daar waar het absoluut niet gepast is en zelfs schadelijk voor de Surinaamse zaak zien wij dat onze President de Guyanese regering betrekt en speelruimte geeft. In feite lijkt onze President zelfs een soort waterdrager voor Guyana. Op elk internationaal podium pleit Santokhi ook voor Guyana. Omgekeerd hoor je Guyana nooit pleiten om Suriname ergens bij te betrekken, waarmee het dus eigenlijk ons staatshoofd is dat zichzelf en ons land nodeloos voor schut zet. Daar moet een eind aan komen.
Al in eerdere verklaringen heeft de PALU onze President opgeroepen om in de relatie met Guyana niets aan het toeval over te laten. We zijn buren en we kunnen ons land niet gewoon oppikken en het ergens anders neerzetten. Dat wil zeggen dat wij erop moeten toezien dat we goede en duidelijke afspraken maken. Er is tussen soevereine staten die bovendien ook nog buurlanden zijn niet zoiets als ‘afspraken in goed vertrouwen’. Afspraken moeten transparant zijn en zeker niet vatbaar voor meerdere uitleg. De juistheid van deze opmerking kan niet beter worden toegelicht, dan door de manier waarop Guyana al een poosje zit te drammen over ‘afspraken’ die zouden zijn gemaakt en waarvan niemand een document kan overleggen.
Misschien wordt het ook duidelijk voor de President en de hele gemeenschap, dat de ‘afspraak’ dat wij de kwestie ‘Tigri’ nog zullen bespreken, dat die afspraak op water is geschreven. Op het moment dat die Corantijnbrug eenmaal gebouwd is, zal de Guyanese regering geen enkele behoefte meer hebben om nog over Tigri te praten. Sterker nog, de manier waarop President Santokhi met de kwestie omgaat maakt nu al dat Guyana meent rechten op de Corantijnrivier te hebben.
Vanwege het bovenstaande hebben de PALU en vele anderen, de President zelfs al verweten ons land en onze rechten als soeverein land te ‘verkopen’ aan Guyana. Tot zijn verdediging zou iemand kunnen aanvoeren dat hij vanwege ‘persoonlijke omstandigheden’ een meer dan gebruikelijk open oor had voor het gefluister uit Guyana. Maar aangezien President Santokhi in deze kwestie niet met persoonlijke zaken bezig is zal hij zich zakelijker moeten opstellen en zeker nu de Guyanese regering ‘hard ball’ begint te spelen. De houding van de Guyanese regering zal voor hem en voor alle Surinamers als een ‘wake up call’ moeten dienen. De PALU roept de President in elk geval op om alles omtrent de bouw van de Corantijnbrug met onmiddellijke ingang stop te zetten voor onbepaalde tijd. Dan kunnen we in alle rust opnieuw onze onderlinge relatie in kaart brengen.