Assembleeleden van de fractie van de NDP en BEP hebben een spoed openbare vergadering aangevraagd om te praten over de 50% koopkrachtversterking die de regering voor zichzelf heeft gepland. Het koopkrachtverhaal dreigt een feuilleton te worden van grote omvang.
Vorige week werd bekend dat aan regeringsauthoriteiten een koopkrachtversterking van 50 procent zal worden verstrekt, en wel voor de duur van meer dan 2.5 jaar. Stephen Tsang van de NDP rekende uit dat velen een bedrag zullen ontvangen van SRD 19.000 per maand, net zoveel als het salaris van een departementsdirecteur. Dat brengt, volgens Tsang, het totaal te ontvangen bedrag per minister op SRD 646.000 aan koopkrachtversterking; dus bovenop hun ministers salaris. Tsang, maar ook vele andere politieke prominenten zoals mw. Del Castilho van DA 91 hekelden deze actie van de regering vanwege de koopkrachtversterking die aan de gewone burger is toegekend, enkele maanden geleden. Ambtenaren, landsdienaren en aan hen gelijkgestelden krijgen al 2 maanden SRD2.500 koopkrachtversterking. Voor de gepensioneerden en nu ook AOV’ers is dat SRD1.800.
Naast hooggeplaatsen spreken ook gewone burgers en vakbonden zich uit over wat ze zien als onrecht en bedrog.
De Bond van Leraren (BvL) en de Alliantie van Leerkrachten in Suriname (ALS) zijn onaangenaam verrast, en willen een spoedoverleg met de regering om te praten over de koopkrachtversterking van de leraren. De bond vindt dat leraren ook recht hebben op een rechtvaardige koopkrachtversterking, uitgedrukt in percentages. De koopkrachtversterking van SRD2.500 die leerkrachten nu ontvangen is al achterhaald vanwege de verschillende prijsstijgingen in de winkels, tariefverhogingen van nutsvoorzieningen en de stijging van de benzineprijzen. Leerkrachten die gebundeld zijn in Wi Sa Strey/het Syndicaat zijn ook boos en hebben eerder deze week om 10 uur de scholen verlaten en een algemene ledenvergadering gehouden. Er komen sit down acties. Ook bij het Psychiatrisch Centrum Suriname zijn de gemoederen verhit vanwege de koopkrachtversterking die de medewerkers daar sinds de maand mei niet hebben ontvangen. En ook daar blijft het niet bij: Werknemers aangesloten bij de Nationaal Vervoer Bedrijf Werknemers Bond, hebben hun misnoegen geuit bij de directie over het uitblijven van de SRD 2.500 koopkrachtversterking. Bondsvoorzitter Claudette Etnel vindt het een kwalijke zaak dat men aangeeft dat NVB een CAO-bedrijf is, als zouden CAO-bedrijven niet in aanmerking komen.
Opvallend bij deze cijfers is de duur van de financiele hulp: 6 maanden. Kon men nog even hoop koesteren dat onze vooruitziende regeringsmensen binnen 6 maanden een belangrijke kentering voorzien; uit het feit dat ze zichzelf voor meer dan 30 maanden verzekeren van een zeer riante koopkrachtversterking, kunnen we halen dat het een en ander over 6 maanden niet opgelost zal zijn. Waar de gewone burger/ambtenaar na die 6 maanden zijn koopkracht vandaan moet halen, schijnt de regering een zorg te zijn. Nog opvallender is het feit dat de koopkrachtversterking voor president en vice-president voor 40 maanden is, dat wil zeggen tot 1 jaar nadat hun ambt zal zijn beeindigd.
Maar: binnenkort komt er dus een openbare vergadering in het parlement hierover. Het is te hopen dat het parlement niet wordt verleid met ook een koopkrachtversterking van 50 procent.
