Er is belangstelling voor maisteelt in Suriname, omdat Guyana op dit gebied succes schijnt te hebben meldt de Ware Tijd. Minister Parmanand Sewdien van Landbouw, Veeteelt en Visserij wijst erop dat het telen van mais niet simpel is, maar dat bepaalde stappen gevolgd moeten worden om een goede oogst te garanderen. Zo moet geschikte grond geïdentificeerd worden, omdat de bodemconditie cruciaal is. Ook de Guyanese boer is over het algemeen veel zelfstandiger.
De geschikte grond moet eerst klaargemaakt worden voor beplanting. Het juiste zaad moet zelfs gevonden worden voor een bepaald soort grond om over te kunnen gaan tot productie.
“Men denkt dat je gewoon zaad kan zaaien en dan heb je productie, maar zo werkt dat niet”, benadrukt Sewdien. “Een bekend bedrijf heeft een eerste inzaai gehad te Tibiti, waarbij tachtig hectare aan mais volledig is aangevreten door insecten”, aldus Sewdien. Hetzelfde bedrijf had wat meer succes op Saramacca. “Daar is het redelijk goed gegaan”.
Het bedrijf zal met ander zaad proberen in het Tibitigebied, waar de aanplant is mislukt. Dit zal zich herhalen, totdat men het juiste zaad heeft ontdekt voor deze bodem. Er gaat heel veel tijd en financiën zitten in dit soort experimenten. Op kleine schaal probeert men het zaad eerst uit en daarna volgt een groter aanplant.
Daarnaast moet het zaad dat wordt gebruikt, volgens hem eerst op kleine schaal worden uitgeprobeerd, zodat men kan weten welke geschikt is voor verdere productie. Er moet ook een bodemanalyse worden gemaakt en een ontwateringsplan om een optimale opbrengst te hebben. “Ook de rijstteelt is niet binnen één dag ontwikkeld.”
Suriname heeft door de jaren heen zestig proeftuinen landelijk opgezet. Dit bevestigt dat er voorwerk wordt gedaan. “Zodra men iets leest van Guyana wil men dat ook voor Suriname, maar Guyana heeft dat kapitaal en kan het zich permitteren. Wij hebben een rustigere benadering”, zegt Sewdien van de Surinaamse aanpak.
De bewindsman zegt ook dat het buurland een ander manier van werken heeft. “De landbouwer krijgt grond van de regering, maar alle risico’s zijn voor hem. Daarom zijn een paar landbouwbedrijven helaas over de kop gegaan in dat land”, zegt hij. Surinaamse (rijst)boeren zijn over het algemeen minder zelfstandig en leunen zwaar op de regering.