Huize Emma staat in een “oude” buurt. Het tehuis voor seniore burgers, is een monumentaal gebouw tussen andere historische bouwwerken in een onverharde deel van de Nassylaan. Al twintig jaar staat tegenover dit gebouw restaurant Spice Quest met Patrick Woei als chef-kok. Vanavond wordt met dit gebouw als achtergronddecor, een benefiet ‘Kón akí’-jazzconcert gehouden onder leiding van Jean Durham. Het wordt een straatmuziek evenement.
Het gebouw doet denken aan het rijk verleden van Paramaribo. Bezoekers van het concert mogen in ruil voor minstens twee blikjes geconserveerde levensmiddelen een stoel. De levensmiddelen zullen geschonken worden aan het tehuis.
Spice Quest wordt geassocieerd met fine dining. Meestal wordt er hier achtergrondmuziek en wel jazz wordt afgedraaid. Deze muziekstijl is, een persoonlijke favoriete muziekvoorkeur van de chef-kok. Een paar maanden geleden leerde hij de top jazzmuzikant Durham kennen. Met zijn band heeft hij ondertussen al een liveoptreden verzorgd. De reacties waren goed. Dit is het vervolg. “Ik liep allang met het idee om het gebouw aan de overkant als achtergrond te gebruiken voor een evenement. Het heeft een prachtige bakstenen stoep die als podium kan worden gebruikt”, aldus Woei.
De leiding gaf groen licht en Woei wil ook iets terug doen voor het tehuis. “Ik weet dat ze door een heel moeilijke periode gaan. We gaan de bewoners niet alleen een ontspannen avond bezorgen, maar ook voedingsmiddelen voor hen inzamelen. Wij hopen met deze actie ook anderen te kunnen inspireren hoe we elkaar in moeilijke tijden op een andere, dan de gebruikelijke manieren, kunnen helpen.” De chef-kok rekent op minstens honderd blikjes levensmiddelen.
‘Kón akí’, is Saramacaans voor ‘kom hier’. Woei heeft die naam zelf gekozen. Hij vindt deze taal melodieus. “Net als jazz, die zijn roots in Afrika heeft.”
De band van Durham bestaat uit top musici, onder wie Marcel Balsemhof, Regilio Mathurin, Ivan Ritfeld, Wilgo Telting en Aida Zeefuik. Woei rekent op “een spectaculaire show gezien het kaliber artiesten dat Jean voor elkaar heeft weten te krijgen”.
Het tijdstip van zeven uur ’s avonds is gekozen om het concert te starten. Volgens de ondernemer is dit het meest geschikte tijdstip om het mooie van de zonsondergang en de schemering op huize Emma te zien onder live muziek. “Maar het is ook het tijdstip dat vogels hun nestjes opzoeken. Er is dus ander leven dan alleen de omschakeling van licht naar donker.” Voorafgaand aan het concert biedt het restaurant een (betaald) pre-diner aan, uitgaande van het principe ‘wie eerst komt, die eerst maalt’.
Het gebouw waarin Huize Emma is gevestigd bestaat al meer dan honderd jaar. “Aan mij is verteld dat het behoorde aan de familie Heijmans,” zegt Woei.
De overlevering zegt dat meneer Heijmans administrateur was van een rijke heer Bendt, die behalve plantages goudvelden bezat. “Op de één of andere manier kon de administrateur bezittingen van Bendt op zijn naam krijgen. Het ging om panden in de Gravenstraat (nu Henck Arronstraat), Nassylaan en Klipstenenstraat.
Het pand waarin Spice Quest is gehuisvest, heeft een woelig verleden gekend. Het restaurant is in 2002 gebouwd op de ruïnes van drukkerij Lionarons. Deze drukkerij, was uitgever van de vrij kritische krant Vrije Stem. In de nacht van 7 op 8 december 1982 werd dit gebouw samen met de radiostations Ampie’s Broadcasting Corporation (ABC) en Radika en het gebouw van de Moederbond door militairen in brand gestoken.
“Toen mijn vrouw deze locatie in 2002 vond om ons restaurant op te zetten, was het een gran gran busi met een ruïne. Voor mij was het een inspiratie om middenin Paramaribo toch nog in een stukje ‘bos’ te zijn,” aldus Woei. Hij besloot om een deel van de ruïne te laten staan. De structuur van de oude drukkerijmachines, de voorgevel en naam van de toenmalige drukkerij zijn behouden en nog zichtbaar voor elke gast. Zo voorkomt Woei dat het verleden wordt vergeten. Hij nam bewust de geschiedenis van de plek mee in het concept van zijn restaurant.
Spice Quest etaleert een ingelijst krantenartikel van de Vrije Stem van 17 februari 1973 met drie hoofdkoppen die de sociale onrust uit die periode weergeven. “Als je die gebeurtenissen van vijftig jaar geleden tegenover die van februari dit jaar legt, wat zegt dat over ons? Deze soort herhalingen geven aan dat we dingen anders moeten doen, willen wij vooruitkomen.” Het verhaal van de drukkerij is nog niet alles. Heel lang voordat de drukkerij werd opgezet, was dit ook de geboorteplaats en het woonadres van Johan Ferrier, de laatste gouverneur en eerste president van Suriname.
Bron: de Ware Tijd