Op verzoek van ATV, het tweede televisie station van Suriname toen, deden de groep bestaande uit Lucien Vriese, Harold Huisden en Clifton Braam een sketch op oudjaars avond van het jaar 1999 over het begin van de nieuwe eeuw, het jaar 2000. Dat was zo’n succes dat hun werd gevraagd dit tot een wekelijks programma te maken en zo was het dat dit trio, genaamd 1 en 1 is 3 elke week op de vrijdag te zien was en een groot publiek aan de buis gekluisterd hield.
Boeiend
Letterlijk was men geboeid door het programma, want als ik na college thuiskwam vrijdag avond, zag je niemand op terras of balkon zitten. Uit alle huizen hoorde je 1+1=3 op tv en luid gelach van de kijkers. Wie neerkijkt op het volkstoneel moet het zelf maar weten, maar wie goed heeft gekeken, zag hoe maatschappij kritisch, opvoedend en vormend de programma’s altijd zijn geweest, hoe lollig het ook werd gebracht. Zo werd 1+1=3 razend populair bij jong en oud.
Als Huisden en Vriese over hun samenwerking praatten noemden zij elkaar lastig en hinderlijk. Wat ik eruit kan concluderen is dat ze stevige discussies voerden voor dat ze hun gave programma’s op tv en ook hun toneelstukken brachten voor het voetlicht . Wat ze als probleem in de maatschappij zagen werd met een oplossing gebracht voor het publiek. Het werd vormingstoneel, een verhaal met een moraal, vaak met steun van gastspelers, zodat het nooit saai werd. Vermeldenswaard is dat 1+1= 3 vanwege hun respectabele aanpak, nooit in problemen is gekomen om hun weergave van de Surinaamse realiteit.
Allerlei onderwerpen
Het kon gaan over verkeersfatsoen, over het gevaar van gokken of huwelijksproblemen, over onbeschofte bejaardenverzorgsters of verkeerde opvoedingsmethoden, geen onderwerp werd ongemoeid gelaten. Wanneer ze dan oefenden, vroeg ik eens aan Vriese, want de drie spelers hadden allen voltijdsbanen, Lucien Vriese als brandweerman, Clifton Braam als omroeper en Harold Huisden in het Nationaal Leger. We bespreken het thema via de telefoon en op de dag van de opnamen improviseren we, was het antwoord. Dat verklaart after all ook de leuke bloopers die op het eind van hun programma getoond werden, vaak verasten ze elkaar zodanig met hun komische teksten, dat ze voor even schaterend uit hun rol vielen.
Erfenis
De glorie dagen van het volkstoneel van toen zijn voorbij, 1+1= geen 3 meer, maar nu echt 2, want Lucien Vriese is voor altijd gaan rusten. Het prettige is wel dat er nu weer jongeren zijn zoals Sambel Trassi bijvoorbeeld, die proberen in hun voetsporen te treden (wat nog niet helemaal lukt)en dat Clifton Braam, als leerling van toen, zich tot een behoorlijke stand up comedian heeft ontwikkeld.
Wat we over hebben van Vriese en company zijn de video’s, een troost en een bewijs hoe goed, grappig en bewustmakend deze cabaretgroep en hun gastspelers waren. Zonder overdrijving en met zekerheid kan gesteld worden dat Pleffo, Lucien Vriese, nog altijd in de herinnering zal blijven, nu wel met een traan, maar vooral met een lach. En dat is een prachtige erfenis voor ons allen en het mooiste dat een cabaretier zich kan wensen.
Foto: Lucien Vriese (ATV)
