“De pijn bleef soms uren, soms dagen. Mocht ik geen fout maken? Onder het mom van ik heb het beste met je voor, werd ik geslagen vanachter. Slapen kon ik niet. Door de pijn werd ik een wachter. Op school hoorde ik de stem van de juf steeds zachter, omdat ik dan moe was. Voel je aub aangesproken vooral als de schoen past. No naki, maar taki e wroko mi mati. Fongfong n’e garanti bung bung pkin. Slaan vernietigt, maakt wanhopig en verdrietig. Niet eenieder ziet het in, maar begin in je eigen kring met het laten doordringen van deze boodschap.”
Dit alles werd woensdag als een wake-up call gebracht bij het symposium ‘Opvoeden met Liefde, Begrip en Geduld; A call for Action’. Het symposium is georganiseerd door de Stichting Kinder- en Jongerentelefoon (KJT) in verband met het project ‘Opvoeden met Liefde, Begrip en Geduld’.
Dit project richt zich erop bewustwording te creëren over de effecten van het gebruik van lijfstraffen in de opvoeding en bepleit het afschaffen van het toepassen hiervan. Niet alleen de wake-up call, maar ook een filmpje waarin een slachtoffer met het publiek deelde wat haar als kind met de beste bedoelingen van haar ouders is overkomen, was een van de momenten om het besef over uitbannen te laten doordringen bij de gemeenschap.
De Stichting KJT had namelijk ervoor gekozen het symposium live te laten uitzenden om zodoende een breder publiek te bereiken. Daarnaast had zij via haar Facebook-pagina ook de meningen online geanalyseerd. Speciaal voor deze gelegenheid waren ook minister Uraiqit Ramsaran van Sociale Zaken en Volkshuisvesting en parlementsvoorzitter Marinus Bee aanwezig.
Voor minister Ramsaran, die het symposium voor geopend verklaarde, was het een belangrijk onderwerp. Hij vindt dat de awareness op gang moet komen en het besef om lijfstraffen tegen kinderen vooruitgestuwd moet worden. Ramsaran riep op tot verbetering van het gedrag en dat mensen die lijfstraffen hebben ondervonden of menen er beter van te zijn geworden, het positieve uithalen door te communiceren met kinderen.
Het symposium stond ook in het licht van de Internationale Dag tegen het Uitbannen van Lijfstraffen tegen Kinderen. KJT-directeur Jacintha Jong A Lock-Dundas sprak van een, ook in Suriname, diepgewortelde gewoonte, welke ook stellig wordt verdedigd door mensen die het hebben ondergaan. “Er zijn systemen ingebouwd waardoor het dragelijker wordt, maar is het goed, moeten we het blijven doen?”
Ze wees erop dat iedere maatschappij divers is, maar dat ervaringen, ontwikkelingen in de wereld en wetenschappelijk onderzoek, hebben doen ontdekken dat er iets aan de hand is. De KJT-directeur voerde terug naar periode toen voor het eerst werd gekeken naar huiselijk geweld, wat nu maatschappelijk niet meer aanvaardbaar is. Thans is het nu de situatie met huiselijk geweld tegen kinderen.
Directeur Jong A Lock-Dundas werd hierin ondersteund door parlementsvoorzitter Bee, die zei dat lijfstraffen moeten stoppen. “We vernietigen onze kinderen en als we onze kinderen vernietigen, vernietigen we onze toekomst,” sprak Bee. Hij benadrukte dat er geen tijd te verliezen is. “Opvoeden is coachen en niet slaan. We moeten het niet nog verdedigen, het moet anders.”
