Louis Doedel (1905-1980) is een volksleider geweest, die de vele werlozen, zwaar onderbetaalde arbeiders en hongerige werkloze vrouwen en mannen wist te verenigen. Als vakbondsleider en journalist gaf hij de armen een stem, hij verenigde een dozijn mannen die volop participeerden en organiseerde samen de eerste grote protestdemonstraties. Daarom is er een herdenking georganiseerd, waarbij een kranslegging bij de bronzen kop van Doedel plaatsvond en drie inleiders vanuit hun eigen expertise inleiders Doedel belichtten.
Vanuit zijn eigen ervaring met Doedel sprak Henk Herrenberg, tegen de achtergrond van de internationale en nationale politieke omstandigheden in zijn tijd en andere historische helden sprak( drs. Armand Zunder en Doedels psychiatrische opsluiting gezien vanuit de mensenrechten zoals die internationaal en nationaal al vastgesteld waren werd belicht door mr.Margo Waterval.
Het massale verzet tegen het het koloniaal bestuur werd afgedaan als relletjes en opstootjes en de integere leider Doedel werd krankzinnig verklaard door een koloniale psychiater en voor de rest van zijn leven, 47 jaar opgesloten in de Psychiatrische inrichting. Belangrijke exponenten van de huidige vakbeweging: Armand Zunder, Robbie Berenstein , Jones en Michael Miskin hebben een document getekend waarbij zij verklaren voorstander te zijn van verder eerherstel voor Doedel. Een voorstel daartoe is ondermeer dat het SIVIS, Scholings Instituut voor de Vakbeweging in Suriname, de naam van Louis Doedel krijgt.
De Stichting Louis Alfred Gerardus Doedel, bestaande uit zijn erfgenamen, de kleinkinderen van zijn enige zus, werd eveneens officieel geproclameerd. Voorzien van een stamboom en de stichtings documenten, is er deze week een brief naar de minister van Volksgezondheid gegaan om te vragen naar het onlangs, in februari plotseling gevonde medisch dossier van Louis A.G. Doedel. Aan de aanwezige vicepresident, Ronnie Brunswijk, werd gevraagd om bij minister Ramadhin aan te dringen op een spoedige respons op dit schriftelijk verzoek.
Enkele details van het werk van Louis, Alfred Gerardus Doedel: hij schreef respectvolle brieven aan de regering met voorstellen om de werklozen hulp te bieden om te overleven en aan werk te helpen. Hij vergaderde met de werklozen en organiseerde protest-demonstraties. Maar dat niet alleen, hij vroeg geld aan wie het kon missen en organiseerde enkele jaren lang gaarkeukens, waar gekookt werd zodat de hongerigen konden eten. Hij startte ook werkgelegenheid middels een landbouwprojekt en expedities voor kleine goudzoekers expedities.
Door gebrek aan ondersteuning van de regering waren deze werkgelegenheidsprojekten geen lang leven beschoren. Gouverneur Kielstra beloofde hulp maar die bleef uit. Tijdens de economische wereldcrisis van die tijd -1929-en de koloniale onderdrukking en verwaarlozing 31 jaren na de afschaffing van de slavernij werd de toestand zo wanhopig dat de aanvankelijk ordelijke demonstraties ontaarden in een hongeroproer waarbij de vele werklozen bakkerijen en winkels plunderden om tenminste een paar dagen te kunnen eten.
Enkele jaren nadat Louis Doedel het voorstel had gedaan besloot het gouvernement hongerige schookinderen een warme maaltijd te geven. Ook werden berooide gehandicapten en bejaarden geholpen aan werk als lotenverkoper van de Lands Loterij. Deze projecten hebben tientallen jaren lang honderden Surinamers van de hongerdood gered.
Louis Doedel (1905-1980) is een volksleider geweest, die de vele werlozen, zwaar onderbetaalde arbeiders en hongerige werkloze vrouwen en mannen wist te verenigen. Als vakbondsleider en journalist gaf hij de armen een stem, hij verenigde een dozijn mannen die volop participeerden en organiseerde samen de eerste grote protestdemonstraties. Daarom is er een herdenking georganiseerd, waarbij een kranslegging bij de bronzen kop van Doedel plaatsvond en drie inleiders vanuit hun eigen expertise inleiders Doedel belichtten.
Vanuit zijn eigen ervaring met Doedel sprak Henk Herrenberg, tegen de achtergrond van de internationale en nationale politieke omstandigheden in zijn tijd en andere historische helden sprak( drs. Armand Zunder en Doedels psychiatrische opsluiting gezien vanuit de mensenrechten zoals die internationaal en nationaal al vastgesteld waren werd belicht door mr.Margo Waterval.
Het massale verzet tegen het het koloniaal bestuur werd afgedaan als relletjes en opstootjes en de integere leider Doedel werd krankzinnig verklaard door een koloniale psychiater en voor de rest van zijn leven, 47 jaar opgesloten in de Psychiatrische inrichting. Belangrijke exponenten van de huidige vakbeweging: Armand Zunder, Robbie Berenstein , Jones en Michael Miskin hebben een document getekend waarbij zij verklaren voorstander te zijn van verder eerherstel voor Doedel. Een voorstel daartoe is ondermeer dat het SIVIS, Scholings Instituut voor de Vakbeweging in Suriname, de naam van Louis Doedel krijgt.
De Stichting Louis Alfred Gerardus Doedel, bestaande uit zijn erfgenamen, de kleinkinderen van zijn enige zus, werd eveneens officieel geproclameerd. Voorzien van een stamboom en de stichtings documenten, is er deze week een brief naar de minister van Volksgezondheid gegaan om te vragen naar het onlangs, in februari plotseling gevonde medisch dossier van Louis A.G. Doedel. Aan de aanwezige vicepresident, Ronnie Brunswijk, werd gevraagd om bij minister Ramadhin aan te dringen op een spoedige respons op dit schriftelijk verzoek.
Enkele details van het werk van Louis, Alfred Gerardus Doedel: hij schreef respectvolle brieven aan de regering met voorstellen om de werklozen hulp te bieden om te overleven en aan werk te helpen. Hij vergaderde met de werklozen en organiseerde protest-demonstraties. Maar dat niet alleen, hij vroeg geld aan wie het kon missen en organiseerde enkele jaren lang gaarkeukens, waar gekookt werd zodat de hongerigen konden eten. Hij startte ook werkgelegenheid middels een landbouwprojekt en expedities voor kleine goudzoekers expedities.
Door gebrek aan ondersteuning van de regering waren deze werkgelegenheidsprojekten geen lang leven beschoren. Gouverneur Kielstra beloofde hulp maar die bleef uit. Tijdens de economische wereldcrisis van die tijd -1929-en de koloniale onderdrukking en verwaarlozing 31 jaren na de afschaffing van de slavernij werd de toestand zo wanhopig dat de aanvankelijk ordelijke demonstraties ontaarden in een hongeroproer waarbij de vele werklozen bakkerijen en winkels plunderden om tenminste een paar dagen te kunnen eten.
Enkele jaren nadat Louis Doedel het voorstel had gedaan besloot het gouvernement hongerige schookinderen een warme maaltijd te geven. Ook werden berooide gehandicapten en bejaarden geholpen aan werk als lotenverkoper van de Lands Loterij. Deze projecten hebben tientallen jaren lang honderden Surinamers van de hongerdood gered.
