De daklozen en hun sympathisanten waren hoopvol gestemd. Afgesproken was dat deze groep voor zes maanden mocht vertoeven in het André Kamperveen Stadion, vanaf eind juni. Hun vreugde was van korte duur. De Surinaamse Voetbalbond heeft de stadion weer nodig voor de eigen activiteiten. Het doel was de groep een centrale plek bieden, zodat zij niet moeilijk te vinden zouden zijn voor hulpinstanties. Zuster Madjerien Petrusie, die zich ontfermt over de dak- en thuislozen voelt mee met de doelgroep.
Het vergt wel wat om deze mensen te doen wennen aan een vaste woonplaats. Zij hebben jarenlang op straat geleefd. Het hebben van een vast adres is voor hen niet meer vanzelfsprekend. “Het duurzaam oplossen van de dak- en thuislozen problematiek blijft voor mij een prioriteit,” zegt dc R. Bhola, die de uitdaging ervaart om het doel te bereiken.
De burgervader heeft vanaf zijn aantreden werk gemaakt hiervan. De actoren heeft hij bij elkaar gebracht, en een platform opgericht om zaken integraal aan te pakken.
“Onder meer het bedrijfsleven, NGO’s, religieuze organisaties, het Korps Politie Suriname en andere departementen zijn betrokken”, meldt Bhola. Hij hoopt een stukje ordening, organisatie, beheersing en handhaving te kunnen bewerkstelligen.
De burgervader geeft niet op. Hij kijkt uit naar een andere locatie, omdat hij ervan overtuigd is dat deze groep ook potentie heeft om een bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van het land. Zij mogen daarom niet in de steek worden gelaten.
Ook Petrusie is hoopvol gestemd, omdat minimaal een halfjaar was uitgetrokken voor het project. “We moeten alleen uitkijken naar een nieuwe locatie”. Zij is een vakbekwame verpleegkundige in het Psychiatrisch Centrum Suriname (PCS), met dertig jaar ervaring, en ziet zichzelf als een vertrouwenspersoon van de doelgroep.
