Het ministerie van Volksgezondheid heeft besloten om de mantelovereenkomst met de Cubaanse artsen te herzien. Bewoners van het binnenland vrezen dat de samenwerking met de Cubaanse artsen wordt stopgezet en dat zij daardoor adequate gezondheidszorg zullen moeten ontberen in hun gebied.
Ludwig Mendelzoon van Brokopondo en Frans Dinge van Sipaliwini, ressort Boven-Suriname zijn op de hoogte van wat leeft onder de gemeenschap ten aanzien hiervan. De burgervaders zijn officieel niet op de hoogte gesteld van dit plan. Medische posten waar de artsen werken zijn al schriftelijk op de hoogte gesteld van de op handen zijnde veranderingen en zijn gevraagd om voorbereidingen te treffen om hen te vervangen.
De burgervaders afkomstig uit het binnenland, erkennen de waarde van de Cubaanse artsen in het achterland. “Uit hoofde van het feit dat duurzame gezondheidszorg duidelijk zichtbaar moet zijn in alle uithoeken van het land, zeg ik dat de mensen gelijk hebben” zegt Mendelzoon. Volgens hem is een medische post alleen, zonder arts niet voldoende om gezondheidszorg te garanderen. Sarakreek is volgens hem een voorbeeld van een medische zorg, waar een Cubaanse arts “een hele hulp” is voor het gebied. Over de aanwezigheid van de Cubaanse artsen zegt dc Dinge: “Ik zie hoe moeilijk het is om een arts uit Paramaribo hier te krijgen, dus liever iets dan niets”. Mendelzoon zegt dat de dc’s “vertegenwoordigers van alle ministeries” zijn. De overheid zou hen in de gelegenheid moeten stellen om ook hun mening en inzichten over zaken te geven. “Men zegt dat districten gedecentraliseerd zijn, maar het is nog steeds de centrale overheid die bepaalt, want besluiten worden buiten de dc’s om genomen.”
Parlementariër Edgar Sampie meent dat lokale artsen niet bereid zijn in het binnenland te werken. Hij stelt het op prijs dat Cubaanse artsen wel bereid zijn dit te doen. De binnenlandbewoners zullen de adequate zorg moeten missen, indien deze artsen vertrekken. Volgens Sampie is dit discriminerend naar bewoners van het binnenland.
De minister van Volksgezondheid Amar Ramadhin zegt dat de overeenkomst budgettair nadelig uitpakt voor de regering. “Mijn mening: ik kan – met alle respect en dankbaarheid naar de artsen toe – met het geld dat wij aan hen uitgeven, veel meer doen voor de zorg in het achterland ” zegt de minister. Volgens de bewindsman is een deel van de contracten in maart vervallen, en het ander deel vervalt in juli. “Waar de samenwerking niet wordt voortgezet, moeten wij als verantwoordelijke regering zorgen voor adequate vervanging van die expertise, want de zorg moet gecontinueerd worden en daarvan zijn we ons bewust” aldus de minister. De minister benadrukt dat het geenszins de intentie is van de regering om de relatie met Cuba te veranderen. het is wel zo dat eventuele overeenkomsten “voor beide partijen werkbaar moet zijn”. Dit is nu niet het geval voor Suriname. .
Een significant bedrag van het budget gaat naar de artsen. De minister zegt dat het meteen opvalt. Hij vind het nu belangrijk om lokale artsen te mobiliseren, om te kiezen voor het achterland. Goede faciliteiten is een grote vraagstuk voor lokale artsen. “Ze vragen zich af, krijgen we een ontberingstoelage want ik ben niet van plan om in een onhygiënische omgeving te functioneren. De mensen zijn al een bepaalde standaard gewend”. Verder zegt hij dat beloften aan de Cubaanse artsen ook niet altijd zijn nagekomen door de vorige regering. Ook voor deze artsen, was dat een belangrijk voorwaarde. Veertig gezondheidswerkers zijn uit ons land vertrokken. Een deel heeft dat uit eigen wil gedaan en de rest, omdat hun contracten niet zijn verlengd. De bewindsman is hiervan op de hoogte. De regering gaat volgens hem verantwoord om met deze zaak. Verder is men bereid om alternatieve mogelijkheden voor samenwerking te bespreken met Cuba.
