Er blijkt sexueel misbruik voor te komen in andere christelijke en religieuze organisatie, maar de indruk wordt gewekt dat het alleen binnen de Rooms Katholieke kerk aanwezig is. “Alleen komt het niet zo naar buiten”, zegt theoloog en auteur Franklin Jabini. Hij stelt in zijn nieuwste pennenvrucht ‘Seeta’ moeilijk bespreekbare onderwerpen als seksualiteit, hiv, incest en misbruik van macht door geestelijke leiders ter sprake.
Op uitnodiging van de Rooms-Katholieke bisschop Karel Choennie hield Jabini een boekpresentatie in Stichting voor het Kind (Stivoki). Het intern oplossen van seksueel kindermisbruik binnen de RK kerk heeft niet geleid tot een oplossing en daarom hanteert het Vaticaan in Rome vanaf juni 2020 een zerotolerancebeleid. Alle RK-bisdommen wereldwijd, zijn verplicht sexueel misbruik van kinderen door te geven aan justitie.
Het boek belicht het leven van een christelijk meisje Seeta, dat vanaf haar achtste tot haar dertiende slachtoffer was van misbruik, eerst door haar oom en daarna door een kerkelijk jeugdleider. Jabini brengt steeds terugkerende gebeurtenissen, die hij in de loop van zijn meer dan dertig jaar pastoraal werk meemaakte, in het verhaal ‘Seeta’ naar voren. Het boek heeft hij uitgebracht om de bewustwording te bevorderen over het seksueel misbruik van kinderen en de grote gevolgen daarvan, voor zowel slachtoffers en daders. Het doel is om er over te praten.
Hiervoor eist het Vaticaan dat alle RK-bisdommen een openbaar en goed toegankelijk systeem hebben, waar klachten vertrouwelijk worden gemeld. “Een onafhankelijke afdeling in de kerk, bestaande uit een psycholoog, een jurist en een maatschappelijk werker, moeten onderzoek doen naar de binnengekomen klacht en rapporteren aan de bisschop. Is er inderdaad een strafbaar feit gepleegd dan zijn wij het verplicht aan de justitie door te geven”, verduidelijkt Choennie.
Jabini vindt dat het probleem breder aangepakt moet worden. Een goed begin is om het alvast binnen de christelijke kerken te bespreken, volgens hem. Â Vertrouwenspersonen moeten beschikbaar zijn, die weten om te gaan met zulke meldingen. “Mensen die het besprokene aanhoren en begeleiding geven als die nodig is en niet dat het geval een illustratie wordt voor de preek van de komende zondag”, zegt de schrijver.
