Grace Karijodikromo (39). Werkt als salarisadministrateur bij een bekend automerk, woont in Almere met haar twee dochters. Voetbalt sinds haar 11de. Positie in het veld: links- of rechtsback. Gespeeld bij ZSGO-WMS, FC Buitenveldert, ASV De Dijk. Sinds seizoen 2021-2022 bij Real Sranang.
‘Het is begonnen met mijn vader, toen ik een jaar of 10, 11 was. Hij voetbalde in een Javaans-Surinaams team en ik ging altijd mee naar toernooien. Dan speelde ik een potje met de zonen van zijn teamgenoten, en kwam ik onder de modder weer thuis; ik was niet zo’n meisjes-meisje. Op school zagen ze dat ik aanleg had voor de sport. Uiteindelijk ben ik begonnen door mijn tante die me op het idee bracht op een club te gaan. Toen stond het vrouwenvoetbal nog in de kinderschoenen. Ik werd door Buitenveldert benaderd om bij hen te spelen, en ik werd door de Amsterdamse KNVB geselecteerd voor het districtselftal voor meisjes onder de 14, 16 en 18.’
Wat is jouw rol als verdediger?
‘Die is niet makkelijk maar ook niet echt moeilijk. Je weet niet meteen wie je voor je hebt en tegen wat voor tegenstander je het moet opnemen. Dat moet je altijd weer ondervinden. Soms gaat dat op de moeilijke manier en soms heb je je tegenspeler snel door en is dat wat makkelijker verdedigen. Onderschat sowieso nooit je tegenstander! Mijn kwaliteit is dat ik fysiek kan spelen; daar zien ze mij niet direct voor aan, omdat ik best wel klein ben.’
Heb je ambitie? Zou je iets willen bereiken, voor jezelf, of voor vrouwenvoetbal in het algemeen?
‘Vroeger wilde ik prof worden. Maar toen ik begon hadden meisjes nauwelijks de kans dat te bereiken, en er viel maar heel weinig in te verdienen. Ik ben wel gescout en had naar Amerika kunnen gaan, maar het kwam er toch niet van. Mijn ouders vonden opleiding en het halen van diploma’s heel belangrijk. Het is mooi om te zien dat het vrouwenvoetbal nu zo populair is en zo is gegroeid.’
Heb je een sportief voorbeeld, in je familie of vrienden of in voetbal in het algemeen?
‘Voormalig voetballer Roberto Carlos van het Braziliaanse elftal en voetbaltrainer. Hij was een verdediger die er altijd stond, en ook een fysieke en snelle speler. Ook team Ajax, in 1995. En mijn vader natuurlijk. Ik speel net zo als hij: rustig, maar als het moet doe ik mijn mond open, wel op een positieve manier.’
Wat betekent sport voor jou?
‘Heel veel. Ik was of ben altijd bezig met sporten. Ik heb ook op korfbal gezeten en altijd veel gedanst: Indonesische dans en latin. Vanwege COVID probeer ik zo veel mogelijk thuis work-outs te doen. Sport heeft zoveel voordelen: het houdt je fit, je kunt je energie erin kwijt en krijgt er energie van, en het vermindert stress.
Met voetbal kom je op verschillende plekken, je leert mensen kennen. Je leert discipline, mensenkennis, teamwork en doorzettingsvermogen: heel veel aspecten die je in het dagelijks leven ook kunt gebruiken. Ik heb heel veel geleerd van voetbal.’
Tekst: Annemiek Huijerman Foto Tim Scheidegger
