Ze stond daar – met tranen op de achtergrond en strijd in haar ogen. Nina Nijstad verwoordde wat duizenden voetballiefhebbers voelden: “Je komt hier niet om te verliezen.” Het was een harde klap, die verloren finale. De wedstrijd waarin alles leek te kantelen na het uitvallen van captain Gwyneth Hendriks. Een moment dat niet alleen de tactiek, maar ook de mentale ruggengraat van het team testte.
Toch was er geen sprake van een ingestort collectief. Integendeel. De vervangsters pakten hun rol, de ploeg herpakte zich en creëerde kansen. Zelfs toen FC Twente inzakte en de ruimtes dicht smeerde, bleef de hoop leven. “We gingen 100% voor die gelijkmaker,” zegt Nijstad vastberaden. Het mocht niet baten – maar het vertelt veel over dit team.
Wat deze generatie voetbalsters bijzonder maakt, is hun vermogen om verlies om te zetten in motivatie. “Ik ben nu gewoon nog extra gebrand om volgende week te winnen,” klinkt het. Er is geen ruimte voor zelfmedelijden – wel voor reflectie, herstel en hernieuwde focus. Want volgend weekend wacht opnieuw een kans op eremetaal.
In een sport waar mentale weerbaarheid even belangrijk is als fysieke kracht, liet Nina Nijstad zien waarom zij een sleutelspeler is. Niet alleen op het veld, maar ook daarbuiten – als stem van een team dat weigert bij de pakken neer te zitten.
De finale is verloren, ja. Maar het seizoen? Dat is nog niet beslist.
Volgende week neemt PSV het weer op tegen FC Twente, dit keer de strijd om het lands kampioenschap.
