“Voetbalbreuk in Zuidoost: Meidenvoetbal dreigt slachtoffer te worden van bestuurlijke Twist”
“Hard gelag voor Meidenvoetbal: Zuidoost United Kapt met PKF – Wat gaat er mis in Zuidoost?”
In het kloppende hart van Amsterdam Zuidoost speelt zich een situatie af die de sport overstijgt. Wat begon als een droom om meidenvoetbal op de kaart te zetten, eindigt plots in verwarring en verdriet. De veelbelovende samenwerking tussen de Patricia Keeldar Foundation (PKF) en voetbalvereniging Zuidoost United ligt aan diggelen. En de vraag blijft hangen als mist boven het veld: wie denkt er aan de meiden?
Breuk na beloftes
Na een seizoen vol inzet, trainingen, clinics en community-opbouw, kwam het bericht als een mokerslag binnen: Zuidoost United verbreekt de samenwerking met onmiddellijke ingang. Volgens het bestuur (Donovan Hooghart (Voorzitter), Jacqueline Vreds (Penningmeester), Dennis Heyns (Secretaris), is er sprake van een “gebrek aan vertrouwen en gedeelde waarden” een boodschap die hard aankomt bij PKF en de vele meiden die daar trainen.
Het voelt als een donderslag bij heldere hemel. Want terwijl de meisjes op het veld groeiden, bloeide ook het geloof in een duurzame toekomst. Tot nu.
Boze vragen, open wonden
Wat volgt is een stroom van gesprekken. Emotioneel, eerlijk en vol vragen. Waarom zo plots? Waarom zonder open dialoog? En vooral: wat betekent dit voor de tientallen meiden die op het punt stonden hun voetbalreis voort te zetten?
De frustratie is voelbaar niet alleen bij PKF, maar ook bij ouders, trainers, wijkbewoners en gemeentelijke spelers. Er wordt gesproken over respect, over communicatie, en over de prijs die betaald wordt als samenwerking breekt.
Een abrupt einde of nieuw begin?
De gemeente erkent inmiddels luid en duidelijk: PKF is van waarde. Hun zichtbaarheid in de wijk, hun betrokkenheid, hun inzet voor de jeugd in Zuidoost dat laat je niet zomaar vallen. Er wordt gekeken naar alternatieve scenario’s. Een zelfstandige vereniging? Doorgaan op dezelfde locatie? Nieuw overleg met Zuidoost United?
De uitspraken zijn voorzichtig, maar krachtig. “Ik steek mijn hand voor jullie in het vuur,” zegt een gemeentelijk betrokkene. Een zeldzaam helder signaal in een situatie vol mist.
De meiden wachten. En hopen.
Terwijl bestuurders spreken en dossiers worden doorgenomen, gebeurt er iets op het veld. De meiden jong, gemotiveerd, vol dromen blijven komen. Ze willen trainen. Ze willen hun plek. Ze willen simpelweg spelen.
En dat maakt deze situatie urgent. Dit gaat niet alleen over vergaderingen, statuten of besluiten op papier. Dit gaat over gezichten, over levens, over kansen.
Wat nu?
De komende weken zullen beslissend zijn. Wordt PKF zelfstandig? Komt er een hernieuwde samenwerking? Of moet er iets totaal nieuws ontstaan?
Wat ook gebeurt: het doel mag nooit uit zicht raken. Voetbal als krachtig middel voor empowerment, verbinding en ontwikkeling. Voor die meiden. Die nu op een kruispunt staan en hun blik, nog steeds, richting het doel houden.
