Iedereen wil vrede voor zichzelf en anderen, met name de gelovigen onder ons. En dan praat ik in het bijzonder voor mezelf en mede-christenen.
Vaker wordt de oproep gedaan om te bidden voor eenheid en daardoor dus ook voor vrede. Vrede komt voort uit eerlijk, oprecht en integer handelen vanuit de eigen inborst naar anderen toe. En oprechte gelovigen krijgen nog eens dat extra steuntje vanuit teksten uit hun respectieve heilige boeken. De christenen uit de Bijbel, moslims uit de Koran, de joden uit de Tenach, de boeddhisten uit de Tripitaka en de hindoes uit de Veda’s.
In de afgelopen 50 jaar, maar vooral de laatste 5 jaar, heeft de ene na de andere opzienbarende gebeurtenis in Suriname ons vaker figuurlijk stijl achterover laten vallen. En als we ons bedenken dat het in het algemeen gelovig Suriname niet erger meer aan toe kan gaan, dan vergissen we ons behoorlijk.
Gisteren, zaterdag 3 mei, kreeg ik in een WhatsApp-bericht van een vriendin van mij het vreselijke nieuws dat in het nieuwe Surinaams burgerlijk wetboek vanaf 1 mei 2025 het artikel 4:30b lid 2 geldt waarin staat dat de concubine of concubaan naast de wettelijke echtgenoot ook aanspraak maakt op erfelijke voorzieningen. Dan vraag ik mij af: Wie vanuit de regering komt op dit walgelijke idee? Dit is toch niet wat er in de heilige boeken staat voorgeschreven?
Het zou toch voor de hand liggend moeten zijn dat men vanuit de regering dit vreselijke fenomeen afzwakt i.p.v. te stimuleren met dit artikel in het nieuwe burgerlijk wetboek??? Dit verschijnsel doet heel veel kwaad in gezinnen, maar ook is het vooral een grote gruwel is in Gods ogen. Waar is het gezag voor onze Schepper vanuit de president en DNA gebleven?
Op hoogtijdagen vanuit de verschillende geloven luisteren we naar de meest opbouwende teksten van de huidige president die dan oproept tot vrede, liefde, eenheid en verdraagzaamheid. Hoe moet ik dan nu tegen zijn intenties aankijken als ik de toegesproken woorden op elke religieuze feestdag tegen het licht houd van dit wetsartikel?
Via Google middels de zoekterm ‘nieuw Surinaams burgerlijk wetboek’ kom ik de volgende tekst tegen:
‘In De Nationale Assemblée werd het nieuwe wetboek op 14 augustus 2024 aangenomen met algemene stemmen van de aanwezige leden. De oppositie stemde niet tegen, maar was wel kritisch over het tempo van het traject en vroeg zich af of de wet wel voldoende ‘Surinaams’ was.’
En dan is mijn conclusie dat met de opname van het betreffende artikel in het nieuwe burgerlijk wetboek de president én DNA dus het vreselijke fenomeen van ‘buitenvrouw’ als Surinaams dan wel als heel normaal bestempelen.
Mijn klomp is in de afgelopen jaren al verscheidene keren gebroken, maar nu is die daadwerkelijk in duizenden stukjes uiteengevallen.
En dan draait mijn maag zich ettelijke malen om als ik de opmerking en titel van een van de boeken van wijlen drs. Julian With omzet in een vraag: ‘Komt het nooit meer goed?’
Ingezonden : Francis Renfurm
