Suriname is een heerlijk land om in te wonen qua het klimaat en de natuur. En daar is eigenlijk alles mee gezegd! Als je de gemiddelde Surinamer momenteel zou vragen hoe het met ze gaat, is het antwoord heel vaak: “We maken er het beste van, maar de omstandigheden in het land zitten totaal niet mee.” En over die omstandigheden hoef ik niet uit te wijden, want daarover zien, horen en lezen we dagelijks breeduit in de media en van de mensen om ons heen.
Voor het bestuur van een land heb je in de eerste plaats échte patriotten nodig. Wie zijn dat eigenlijk? Dat zijn mensen die oprecht en met hun hele hart en ziel van het land houden. Zij tonen wat karakter is, en zetten met al hun liefde, kennis en kunde hun schouders onder het werk ter opbouw van hun land en medebewoners. Dat is de prioriteit die ze aan de dag leggen samen met al hun collega’s die deel uitmaken van het bestuurlijk apparaat: de regering.
Wij Surinamers ervaren al 48 jaar dat de ontwikkeling van ons mooie land stilstaat, terwijl er mogelijkheden genoeg zijn om daadwerkelijk te kunnen groeien op verschillende gebieden. Die groei komt er maar niet, omdat het bestuur nooit heeft bestaan uit alleen patriotten. Tot nu toe heeft ons land Suriname te maken met presidenten, vicepresidenten, ministers, directeuren en DNA-leden die denken dat ze tijdens de verkiezingsstrijd de bevolking zand in de ogen kunnen strooien door van alles te beloven, en zodra de ‘buit’ binnen is, zitten ze letterlijk geplakt aan hun stoel.
Het enige wat ze blijven doen is praten, praten en nog eens praten. Maar praatjes vullen nog steeds geen gaatjes. En z.g. goede daden doen door te strooien met geld, pakketten uitdelen, massale bijeenkomsten organiseren met muziek, eten en drinken zijn bedoeld om af te leiden, maar dragen totaal niet bij aan nou eindelijk eens te kunnen klimmen uit de afgrond waar de Surinamers, die niet behoren tot de family en friends, in zijn beland.
Volgens mij is het van het hoogste belang om na elke landelijke verkiezing de allerbeste kandidaat op de verschillende bestuurlijke posten te plaatsen. En als ik zo door de geschiedenis vanaf 1975 alle Surinaamse regeringen naga, dan vraag ik mij af hoe het toch mogelijk is dat bepaalde personen in DNA, als directeur, minister, vicepresident en president op de posten zijn blijven zitten ondanks de vele blunders die zijn gemaakt, en dat nog doen.
Als het goed is, beschikt elk mens over enig eergevoel. Als een bepaalde taak niet voor jou is weggelegd, omdat je er geen affiniteit voor hebt of omdat het te hoog gegrepen is, ga je toch niet doen alsof je wel de juiste persoon bent voor die taak? En neem je zelf het initiatief om je ontslag in te dienen als je na een tijd ontdekt dat het toch niet is gelukt. Doe je wel alsof dat zo is, val je vroeg of laat toch finaal door de mand? En dat is dan ook de afgelopen drie en een half jaar vaker het geval in het huidig bestuur van ons geliefd Suriname, waarbij notabene de verantwoordelijken een heel belangrijke taak van ontwikkeling van land en volk op ieder van hun schouders hebben liggen!
Mijn oproep aan een ieder in Suriname is, maar met name aan degenen die de ambitie hebben om vanuit hun vaderlandsliefde in de volgende regering zitting te nemen, te denken aan het spreekwoord ‘Schoenmaker, blijf bij je leest!’ Suriname en de Surinamers zijn écht alleen gebaat bij ’the right man on the right job’.
Ingezonden : Francis Renfurm
