Valt het niet op dat NDP zo tam is terwijl de VHP al jaren op ze beukt over wanbeleid, wanpraktijken, malversaties en corrupties door de NDP. Het valt erg op dat zelfs NDPer’s zich beginnen af te vragen of het misschien niet waar is wat de VHP allemaal hen verwijt immers elke zelf respecterende politicus en of partij zou allang van zich afbijten en flink ook nog. Maar niet de NDP-politici en niet de partij. Wat is hier aan de hand vraag je je af.
“Soso saffoe poeh” geluid dat de NDP maakt richting de huidige beleidsmakers. NDP zwaait slechts met een doppie pistool terwijl er zoveel nucleair materiaal ligt waarmee ze de VHP aan flarden kunnen schieten maar toch doet de NDP dat niet. Er zijn zelfs kruisraketten met kernkoppen, die krachtiger zijn dan de bommen van Hiroshima en Nagasaki samen, beschikbaar waarmee ze de coalitie compleet kunnen vernietigen. En toch kan de NDP de knop van die raketten niet vinden.
Het begint heel verdacht te worden. Maar aan de andere kant is er misschien ook een verklaring voor die houding van de NDP. Net zoals de situatie in de koude oorlog, toen de kernbom een dubbele dreiging vormde voor zowel de aanvaller als voor de aangevallene immers de bom vernietigt dan beide. De NDP realiseert misschien dat de VHP dan bij een krachtige aanval ook meer kan onthullen over de NDP dan tot nu toe? Wie zal het zeggen? Ik beschuldig niet maar ik vraag het voor mijn buurvrouw zoals ze in Suriname zo mooi onschuldig verpakken.
Waarom belangrijk te begrijpen
Is het belangrijk om te begrijpen waarom NDP tam is? De analyse van de situatie van de NDP is in zoverre relevant voor heel Suriname, ook voor niet NDP-gezinde, omdat dit bepalend kan zijn voor de verkiezingen van 2025. Hoe betrouwbaar is de NDP als alternatief? Hoeveel moet je aantrekken van de kritiek op de VHP? Waarom zou je de NDP dan nog een kans moeten geven als ze nu nog niks lijken geleerd te hebben van het verleden? Ben je toch niet beter af met de VHP ondanks alle blunders van Santokhi? Allemaal vragen namens mijn buurvrouw.
De doppie pistool houding van de NDP komt door een ernstige miscalculatie bij de NDP en een minachting voor de belangen van het land en volk denk ik.
Intern schaken
De NDP lijkt drukker te zijn met intern schaken dan met het land. Zij zijn meer bezig met elkaar. Intern wordt driftig gecalculeerd. Iedereen telt zijn of haar kansen. Het verhaal dat ze intern aan het evalueren waren en dat de partij voorzitter nu afwezig is kan niet de reden zijn voor een grote partij, de grootste partij al jaren op 1 onderbreking in 2020, om zo tam te zijn. De evaluatie kan en mag geen 4 jaren duren, het is geen grote Walmart (grootste bedrijf van USA) of State Grid (grootste bedrijf van China) of Aramco (derde grootste bedrijf ter wereld) dat ze aan het doorlichten zijn. En als ze 4 jaren er over doen om een partij te evalueren en commissies en werkgroepen te vormen dan gaan ze 4 eeuwen over doen om het land straks te evalueren vrees ik. Toch? Ik vraag het voor mijn buurvrouw hoor.
De afwezigheid van de partijvoorzitter kan ook geen reden zijn want iedereen weet dat Bouterse in 2025 niet nog een keer President zou willen worden ongeacht wat zijn status zou zijn. Dus de NDP zou sowieso iemand anders dan Bouterse als Presidentskandidaat naar voren schuiven. En hier wringt de schoen, hier begint de oorzaak van de doppie pistool houding. Het is die keuze van de kandidaat volgens mijn analyses die voor het zwaaien met een doppie pistool zorgt. Die keuze brengt NDP ook in een spagaat.
De spagaat
De spagaat gaat over de 2 sporen Simons en Adhin. De partij lijkt te lang alle ballen in de lucht te willen houden en alle opties van toekomstige coalitiepartner open te houden. Ook de optie samenwerken met de VHP en dus met Santokhi houden ze levendig en open. De partij heeft een paar stevige bonzen die de backbone vormen en de partij heeft 2 hoofdstromen, stroom Simons en stroom Adhin.
De backbone in de partij heeft geen voorkeur voor Simons of Adhin. Hun voorkeur is regeren, het zal hun een worst wezen met wie en dus lijken zij niet te willen en niet te hoeven te kiezen, denken zij. De 2 stromen leiden tot 2 verschillende keuzes uit toekomstige coalitie.
Er zijn 2 belangrijke opties voor coalitievorming voor de NDP:
- Samen met de VHP en Santokhi
Stroom Simons leidt regelrecht tot deze optie. Met haar als kandidaat is regeren met Santokhi de enige optie. Iedereen weet dat bij een samenwerking met de VHP de NDP geen hindostaan als kandidaat naar voren kan schuiven omdat Santokhi als hindostaan president of vice president gaat worden, afhankelijk van wie de grootste zal zijn in de combinatie VHP/NDP. Dus als Santokhi de 1e of de 2e wordt dan heeft Simons de beste papieren en niet Adhin
- Samen met de NPS en of een kleinere erbij
Stroom Adhin leidt regelrecht tot samenwerken met NPS en anderen. Bij samenwerken met de NPS heeft Adhin weer betere papieren want NPS zal Rusland als niet-hindostaan naar voren schuiven als nummer 2, Vice President, en dan kan Adhin wel President worden en niet Simons.
Dit heeft alles te maken met de “ongeschreven ijzeren regel” in Suriname dat er een mix moet zijn in etniciteit bij de samenstelling van nummer 1 en nummer 2. Vooralsnog is denken in termen van sranang mang een brug te vroeg, dus voorlopig is het nog altijd hindostaan en niet-hindostaan als combinatie.
NDP zit dus in een spagaat, zij weten niet welke coalitie partij straks betere kaarten – aantal zetels – zal hebben. Zij zouden liefst alle opties willen openhouden maar hun achterban is in groten getale mordicus tegen Santokhi. En hier zit het probleem, de oorzaak van doppie pistool houding.
Maakt NDP te vroeg bekend dat Simons het gaat worden en dus daarmee 100% voor samenwerking met Santokhi gaat dan stroomt de partij grotendeels leeg.
Maar maakt de NDP te vroeg bekend dat hun kandidaat Adhin is dan hebben zij ook problemen want dan kunnen zij mogelijk regeermacht mislopen en dat is niet iets wat de backbone wil want die wil perse regeren want de oliedollars zijn straks voor het oprapen en die willen ze niet missen
Bovendien zien wij elementen in de partij die regelmatig het bestaan van Adhin lijken te negeren, die noemen steeds de optie Simons en als ze een 2e naam moeten aanwijzen dan vluchten ze in allerlei nieuwe gezichten zoals onder andere Tsang of Bouva. Overigens niks ten nadele van deze 2 heren maar het is opvallend dat NDP’ers zelf hun eigen ex VP niet promoten. En hier zie je ook dat binnen NDP-keuzes gemaakt worden die allemaal leiden tot de enige coalitie optie en dat is met Santokhi.
En als je dus steeds kiest voor leiders die leiden tot samenwerking met VHP en Santokhi dan kan je nu moeilijk met kruisraketten schieten toch? Dit verklaart de “slappe” houding van de NDP en de doppie pistool houding.
Simons en haar stroming heeft geen belang om de relatie met de VHP nu helemaal te laten verzuren. Zij hoeven niet perse maximaal in te spannen met een “ganz krieg” campagne. Zij rekenen dat regeeerbuit al binnen is.
Adhin daarentegen is te gedwee en sterk aan de leiband van de backbone om eigenhandig met zijn tak het “wapenarsenaal” helemaal leeg te schieten op de coalitie.
Simons wil niet en Adhin durft het niet aan. De backbone moedigt aan om rustig aan te doen want zijn weten – dat is wat ze denken – linksom of rechtsom zijn zij in 2025 aan de macht voor de oliedollars. Hier zit het alle verklaring van de tamme houding. Dus de houding van de NDP is meer wat hun intern beweegt. Riskant. De backbone denkt dat ze linksom of rechtsom aan de macht zullen komen maar de “verlamde” doppie pistool houding kan juist ervoor zorgen dat ze wederom in de oppositie belanden.
Miscalculatie
Hun interne calculaties zal met deze houding leiden tot weer in de oppositie. De NDP zou met het huidig aantal kiezers in het nieuwe stelsel op tussen 12-14 zetels blijven steken mede door de doppie pistool houding en een “old school, ouderwetse” campagne filosofie. De miscalculatie van de backbone zit in het feit dat de “leeggelopen” zetels bij de VHP bij de NDP terecht gaan komen maar die doppie pistool houding is totaal geen reden voor de kiezers die boos zijn op de VHP om naar de NDP te gaan. Die kiezers gaan naar de NPS en 1 of 2 kleinere partijen. De VHP zal terugvallen van 20 naar rond 15 zetels mede door de slappe campagne van de grootste (ogenschijnlijke) tegenstaander – NDP- en uiteraard mede door het strooien van “snoepgoed” opgespaard door de VHP.
De NPS zal groeien mede door de nieuwe kiesregeling die hun alvast 6+ zetels geeft en winnen door leegloop bij de VHP. Met zo’n zetelverdeling op hoofdlijnen zien wij een coalitie ontstaan die de voorkeur van de VHP zal hebben ondanks alle “geheime toezeggingen” van de VHP nu aan de NDP. Na 2025 sluiten VHP en NPS een coalitie met mogelijk DA91 die toch al op de bagagedrager van de VHP zit. En zie daar de NDP blijft gedesillusioneerd en verbouwereerd achter en dan kunnen ze weer 5 jaren rustig door evalueren en verder intern calculeren en schaken. Een ware nachtmerrie voor de backbone en hun partijvoorzitter die hen zo op het hart had gedrukt om te gaan voor verkiezingswinst. Helaas voor de partijvoorzitter, de energie en belangen van velen lopen niet synchroon met zijn energie en belangen.
Helaas voor de diehard NDP’ers, de belangen van hen lopen niet synchroon met de belangen van velen in de partij.
Helaas voor het land, de belangen van het land lopen niet synchroon met de belangen van velen in de partij.
Waarom zou ik ongelijk hebben? Het antwoord hierop ligt bij de NDP en het ligt niet in “shooting the messenger” maar schieten op de argumenten en analyses en dan niet met een doppie pistool maar met een kruisraket. Dat zou een goede oefening kunnen zijn, een generale repetitie voor de campagne die al begonnen had moeten zijn.
Ingezonden: Hikmat Mahawat Khan