Na amper een jaar dat er een nieuwe regering aanwezig was, kon je al in je water voelen dat de heer Belfort zich niet thuis zou voelen bij de ABOP. In de oppositie of in de regering zitten, zijn wezenlijk andere begrippen. De heer Belfort is een vrije geest, hij komt op voor het volk en stopt zijn mening niet onder stoelen of banken. Hij zegt hoe het ervoor staat en als het deze of gene niet bevalt, dan is dat het probleem van die partij. Het botst tussen hem en de voorzitter/ andere bestuursleden van de ABOP. Hij is geen poppetje aan een kabel en daar zijn ze niet blij mee bij die partij. En zo zijn er nog meer maar die durven niet hun partij voorzitter tegen te spreken of aan te pakken.
Als je kijkt naar de minister van Justitie en Politie bijvoorbeeld, dan is het duidelijk dat hij wel een poppetje is. Hij wordt ingefluisterd wat hij wel en niet moet doen. Denk bijvoorbeeld aan de verjaardagsfeest van de voorzitter. Regels? Zijn niet voor de voorzitter van toepassing lijkt het. Zoals ook recentelijk met de mishandeling van een journalist. Feestje van een andere partij lid, “anderen doen het ook, dus doe ik het ook”. Dat zullen de criminelen ook zeggen, anderen roven ook, of overtreden de wet maar worden niet opgepakt.
Het kwalijke in de kwestie van de mishandeling van de journalist is ook het standpunt van het OM. Zij zijn diegene die de hoeders zijn van de samenleving, met betrekking tot recht en regelgeving. Zij moeten ervoor zorgen dat Suriname een rechtstaat is en blijft en dat iedereen gelijk zal worden behandeld in gelijke gevallen. Recht voor één recht voor allen, de wetten zijn er voor iedereen ongeacht het aanzien des persoon. Helaas komt het maar al te vaak voor dat figuren met een fluwelen handschoen worden behandeld. Is het OM een poppetje?
Dat deze regering het termijn van 5 jaren volmaakt, is niet te verwachten. Je hebt Partijen die vol goede moed aan de slag willen en van Suriname iets goeds willen maken, in de periode dat zij in de regering zitten. De andere partijen zijn in de regering om te kijken wat ze kunnen doen voor henzelf, family en friends, de partij. De top van de regering, de Pres en VP, zijn net als de vorige regering aan Suriname verbonden. De ene mag het land niet uit, omdat hij gearresteerd kan worden dus moet de ander gaan reizen, hij blijft thuis en bewaakt het fort, of rooft ondertussen nog meer. De ander maakt internationale reizen om Suriname weer op de kaart te zetten maar dat wordt niet in dank genomen. Ik denk dat Suriname zich geen plezier doet met deze mensen, het wordt alleen maar ingewikkelder. Moet Chan zo’n verantwoordelijke functie wel aan een crimineel overlaten?
Waarom kies je niet voor capabele, geschikte mensen zonder “issues”? Hoe anders kon het niet zijn als men doet wat gedaan moet worden. Waar zou Suriname / Waar zouden de Surinamers nu zijn? Ach, misschien kunnen we dat veranderen binnen niet al te lange tijd. Hoe eerder hoe beter, we hebben gezien wat voor ellende de vorige regering heeft achtergelaten. Het heeft geen zin pas na 5 jaren af te rekenen. De tijd is nu.
