Soms als je een bericht leest, dan geloof je je ogen niet. Het zal toch niet. Nee, kan niet. Niets is minder waar. Het artikel staat op Culturu.com dus het is zo.
Het geleasede SLM toestel is niet zo lang geleden, maart dit jaar, ook al eens aan de ketting gezet en de passagiers moesten op een andere manier terugkeren naar Su. Het verbaasde mij dat dit voor een 2e keer kon gebeuren en wel onder de leiding van een recent aangetrokken directeur uit Nederland. Nederlanders staan bekend om hun zuinigheid, dat geeft niet, mede daarom behoren ze tot de rijkste landen van de wereld. En dit zonder al die rijke hulpbronnen die bijvoorbeeld Su heeft. Stel je eens voor als deze rijkdommen ook in Nederland aanwezig zouden zijn, dan waren alle Nederlanders Miljonair.
De kosten voor het aan de ketting leggen van een toestel zullen niet mals zijn. En wie draait op voor alle kosten? Ja, correct de huurder. Bovenop de achterstallige betalingen, rente en kosten, komen deze er nog eens bij. Daar zit je toch als onderneming niet op te wachten! Hoe kun je op de bonnefooi gaan vliegen met een toestel waarbij het niet zeker is of je terug kan vliegen? Wordt er ook aan de passagiers gedacht, die zitten hier niet op te wachten.
De staat heeft de 1e keer SLM uit de brand geholpen met het gedeeltelijk betalen van de schuld om het toestel vrij te krijgen. Dat is gelukt en men hoopte dat dit weer zou gebeuren? Je hebt toch geen bord voor je hoofd, luidt de welbekende uitspraak. Dit had ik en velen met mij, zien aankomen. Dit had de nieuwe directeur moeten zien aankomen en moeten voorkomen. In plaats van dat de schuld minder wordt, neemt het op deze manier alleen maar toe. Wanneer gaat men de acties nemen die gebeuren moeten om de onderneming te redden? Moet je als staat wel iedere maand 2 miljoen US willen bijdragen aan een onderneming die nooit rendabel zal worden? Ik weet het antwoord al en volgens mij weten ze het bij de SLM ook. Alleen geloven ze daar altijd in een 2e kans. De nieuwe directeur is blijkbaar ook gauw ingeburgerd!
