Hoi mensen, er gebeurd zoveel in ons land en dat ook nog tegen de achtergrond van de covidpandemie, de covidzieken en -doden en de financiële crisis. Ik noem hier een paar van de dingen die mijn aandacht trokken. Die Leo Brunswijk bijvoorbeeld, is bepaald geen rustpunt tijdens deze crises. Integendeel is hij een crisis op zich. Hij ging tekeer over de Telesur directeur dat die met ontslag moest omdat hij niet onmiddellijk persoonlijk naar het binnenland vertrok na de stroom en internet onderbreking veroorzaakt door de hevige natuurverschijnselen. Sinds zijn broer VP is, Leo e smer’ en pisi! Zulke mensen zijn alleen bezig met hun eigen belang.
Dan zie ik toch een lichtpuntje in de persoon van Bishop Steve Meije. Want wat veel mensen ook van hem mogen zeggen, een bange schijterd is hij niet zoals een aantal van zijn gelijken waarmee hij overigens wat het geloof betreft altijd op één lijn stond. Hij maakt nu het verschil uit. Hij heeft in ronde woorden gezegd dat niemand mensen bij zijn kerk komt swabben. Waarom swabt men de marktbezoekers en de buspassagiers niet, vroeg hij zich af. Waarschijnlijk dacht men ‘een gat in de broek’ van de kerk te zien. Wel, men heeft verkeerd gezien. Niet bij Meije in elk geval.
Suriname rouwde in totaal drie volle dagen, waaronder de dag van de begrafenis, voor de vermoorde president van de republiek Haïti. Suriname rouwde in vol ornaat met alles erop en eraan alsof de koning van Suriname(die we niet hebben), was heengegaan. De Surinaamse vlag bij overheidsgebouwen en scholen hing drie dagen lang halfstok. Ik bedoel, als Suriname gekoloniseerd is geworden door Haïti zonder dat de bevolking er vanaf weet, meldt het ons dan en laat ons niet in het ongewisse. Chan, met jou praat ik!
En dan mijn mede Surinamers en mijn facebook vrienden, ik ben in velen van jullie teleurgesteld. De kleinzoon van…. sloeg in juni de hand aan zich zelf en velen van jullie verheugden zich daarover. Hoe ver is een mens gezonken als hij blijdschap kan tonen over zo iets vreselijks en ook nog meer slechts voor de familie wenst. Ik las deze reacties met verbijstering. Zo een attitude zegt meer over jezelf dan over die ‘slechte familie’ want als je in staat bent de mensen nog meer dood en verderf toe te wensen, wil ik niet weten hoe slecht jij zelf van binnen bent.
Door alles wat er zich voordoet in Suriname is mijn gevoel ook een beetje afgestompt. Bepaalde berichten waar ik vroeger wakker van lag, leg ik nu gewoon naast mij neer. Maar hele families kwaad toe wensen, dat is wis’ati. En die wensen zitten namelijk allemaal in jouw eigen binnenste, die je vervolgens ook nog in de wereld brengt. Tenzij je jezelf als een geestelijke vuilniston ziet, stop daar liever mee.
CV
