Het spiegeltjes en kraaltjes gedrag van het oude koloniaal verleden in een nieuw jasje. De zoethoudertjes en omkoperij op een goedkope manier, begint al bij de begrotingsbehandeling waar armoede bestrijding en calamiteiten fonds centraal staan. Duidelijk niet om beleid te maken om structurele oplossingen en hervormingen door te voeren voor het armoede vraagstuk. Maar door spiegeltjes en kraaltjes uit te delen waar de samenleving geen enkele leer uit haalt.
De afhankelijkheid van het volk is een sterke voorwaarde voor regeerders om het stem vee dom te houden. Niet voor niets is het onderdeel van de begroting ten behoeve van het ministerie van onderwijs maar 1.4% van de totale begroting. De prioriteiten en richting van de beleidskeuzes voor ook dit jaar zijn absoluut niet gericht op het bevorderen van productie of überhaupt het ontwikkelen van de bevolking.
In zijn algemeenheid kan gesteld worden dat deze gebieden geen opties zijn voor de huidige machthebbers. En laat het net zo zijn dat geen enkele politieke organisatie, buiten parlementaire organisatie, VSB, ASFA, Consumenten kring, VES, BINI OF SVJ hier ooit een opmerking over zal maken. De status quo van dit alles brengt een geliefd land als SURINAME EN HAAR BEVOLKING NIMMER VOORUIT.
Integendeel we gaan weer richting de koloniale tijd. De notie van saamhorigheid en patriotisme is volledig verbannen. En daarom zingen wij tegenwoordig niet meer OPO KONDRE MAN OEN OPO, MAAR HUP HUP ORANJE WAT HEB JE VOOR MIJÂ MEEGEBRACHT.
Ingezonden : Dahoe Imran
