Er zou misschien sprake zijn van fondsen voor de ontvoerde en in slavernij gebrachte personen in Suriname. Deze fondsen zouden volgens Armand Zunder, voorzitter van de Nationale Reparatie Commissie in een fonds moeten gaan van eerlijke mensen, zodat er de komende tijden heel veel gedaan kan worden voor de afstammelingen van de slaven. Maar het nageslacht van de ontvoerde en honderden jaren in slavernij gehouden personen om te werken onder dwang en mishandeling, moeten de betaling die hun voorouders niet hebben gekregen voor honderden jaren gratis werken, in handen krijgen.
Maar ook het smartegeld voor wat de traumas aan afschuwelijke gewoonten hebben uitgewerkt en die er na honderd en zeven en vijftig jaar nog zijn, moet in handen komen van hun nageslacht. Een voorbeeld van de nawerking van een niet herkend trauma is het vernietigen van het gezin van de slaven. Zij mochten niet trouwen. De vrouwen moesten gewoon kinderen krijgen. Het huwelijksidee is bij het nageslacht van slaven ontworteld. En dat heeft geen tien twintig of dertig jaar geduurd, maar honderden jaren. Daarom kent het nageslacht van slaven het huwelijk niet als een diep culturele menselijk gewoonte, maar als iets van anderen wat soms ook nagedaan wordt, maar zelden als jonge mensen elkaar leren kennen en met elkaar verder willen. Het zit niet in de aan ons met zweepslagen opgedrongen onmenselijke cultuur.
Als er fondsen vrij komen zou maar een gedeelte daarvan in een fonds moeten gaan voor het nageslacht van de in slavernij gehouden personen en een deel zou aan alle mensen moeten worden uitgedeeld die tot dat nageslacht behoren. Dit, omdat we nooit zeker kunnen zijn dat de beheerders en toekomstige beheerders van een fonds, het geld op de juiste manier zullen beheren. Wij hebben wat dat betreft genoeg leergeld betaald in Suriname. Het mag nooit zo zijn dat enig nageslacht van slaven moet zeggen dat het nooit geld heeft gekregen.
Wanneer je moeder of vader geld heeft gekregen en het bijvoorbeeld heeft verbrast, heeft de familie er toch van genoten. Daarom moet het fonds maar voor een deel van het geld zijn. En het nageslacht moet geld in handen krijgen, er moeten workshops en lessen komen hoe je het geld moet beheren en hoe je het kan besteden zodat het niet op gaat, maar juist meer wordt.
Ook hebben afstammelingen van slaven recht op een (flink) stuk grond, meer recht dan andere bevolkingsgroepen, omdat zij diezelfde grond honderden jaren lang gratis bewerkt hebben onder dwang en mishandeling. Dit moet duidelijk zijn! Dit is iets dat de regering van Suriname ter hand zal moeten nemen. De hindustaanse contractarbeiders die voor geld hebben gewerkt, hebben grond gekregen als zij bleven in Suriname, maar de vrijgekomen slaven die de plantages honderden jaren onder dwang en mishandelingen gratis hebben bewerkt, hebben niets gekregen. Zij hadden nauwelijks benul van geld of eigendom doordat dat er honderden jaren systematisch uit was geslagen.
CV
