Na het lang te hebben aangekeken en erover te hebben nagedacht hoe ik dit onder de aandacht ga brengen, hak ik vandaag de knoop voor mezelf door.
Suriname telt te lande ongeveer 600.000 inwoners. En de Surinaamse diaspora verspreid over de wereld, telt ongeveer 400.000 mensen. Daarmee komen we op een totaal van 1.000.000 Surinamers, waarvan velen zichzelf via de gangbare kanalen goed laten informeren over de hedendaagse belabberde situatie van ons allen switi Sranan.
Het valt mij op dat via sociale media velen massaal reageren als er een ordinaire roddeltekst/fake video langskomt over een of andere politicus of veel besproken persoon, of een video waarin mensen elkaar vies en vuil uitschelden. Hierop reageren doet men uit onbedwingbare zucht naar sensatie. Ook op filmpjes over buitenlandse maatschappelijke kwesties reageert men vlot en massaal.
Maar als het Surinaamse serieuze politieke/ maatschappelijke zaken betreft over het signaleren van situaties die de meeste Surinamers raken, blijft het om de een of andere reden opvallend stil. Of reageert men niet op de inhoud, maar gaat het er vaker heel banaal aan toe. Hoe moeilijk kan het zijn, als je dan reageert, om op de bal te blijven spelen i.p.v. op de man?!?
De tijd is allang aangebroken om zeer belangrijke zaken die Suriname betreffen op een directe en duidelijke wijze bespreekbaar te maken. Spreken en met name je uitspreken over allerhande zaken die aandacht behoeven, doe je het beste met meerdere mensen, omdat daardoor eventueel het beoogde doel bereikt kan worden, namelijk de uiteindelijke vooruitgang van Suriname.
Waarom lijkt het erop dat velen van ons zo afgedwaald zijn, dat zij alleen geïnteresseerd zijn in het banale, in sensatie, in niets opbouwende teksten/gebeurtenissen en/of in onderwerpen die het buitenland betreffen?
Via sociale media zijn er personen die anoniem achter het schermpje z.g. wel heel flink zijn om zich beneden alle peil te uiten, maar niet de moeite nemen en/of niet de ‘dik’ati’ hebben om met duidelijke en overtuigende voor- dan wel tegenargumenten op een civiele wijze voor hun eigen mening uit te komen.
Waar is de verantwoordelijkheid van de betreffende volwassen Surinamers naar de opgroeiende jeugd die straks de leiding van het land moeten overnemen? Of vinden zijzelf wel dat ze op deze banale wijze het goede voorbeeld geven?
Als dat zo is, dan verkeren we in Suriname in een nog ergere situatie dan ik al dacht. Dan hebben we dus met z’n allen bovenop het wegwerken van de voortdurende kommer en kwel nog een taak erbij: Volwassenen (her)opvoeden! Dit is toch te gek voor woorden?!? De netheid, objectiviteit en het respect in het kritisch uiten van meerdere Surinamers is compleet zoek. Een hele sari tori!
Aangezien ik enkele vragen stel, verneem ik graag oprechte feedback op dit artikel van zoveel mogelijk andere mede Surinamers, waar ook ter wereld, hoe zij hierover denken.
Ingezonden : Francis Renfurm
